Eerste deel van Zuid India
Door: San & frans
Blijf op de hoogte en volg San & Frans
18 Januari 2012 | India, New Delhi
Op 27 december hebben een lange reis per trein af te leggen voordat we in Goa aankomen. Omdat het hoogseizoen is, hebben we alvast een beachhut gereserveerd op ‘Agonda Beach’ in het zuiden van Goa. Het zuiden is voor ouwe lullen, het noorden voor de partyjongeren. Met tegenzin geven we toe dat we dan toch beter naar het zuiden kunnen gaan...
De slaaptrein van Udaipur naar Mumbai doet er 16 uur over. In Mumbai moeten we naar een ander treinstation om de volgende trein te nemen die pas over negen uur gaat. We denken slim te zijn en vragen de taxichauffeur de meter aan te zetten; zo betalen we nooit teveel. Zonder ons medeweten zet de chauffeur de meter op een toeristenstand. We cruisen door Mumbai, betalen nog voor een tolbrug en dan staat de meter uiteindelijk op 1300 rupees (20 euro). FJ geeft de man 130 rupees, blij dat het meevalt. Nee, het er staat toch écht een nul meer achter. Later spreken we twee tieners die er voor 200 rupees gekomen zijn, niks geen meter maar een prijs afspreken. Het lijkt wel of we nergens van leren...!
In Mumbai gaan we op zoek naar een MP3 speler want die missen we sinds dat die gestolen is. We lopen nog naar ‘The Gateway of India’ (haven) en voor de rest zien we niet veel meer van Mumbai dan eettentjes en het station. De trein staat klaar om 22.00 uur (een station wat dagelijks 2,5 miljoen reizigers vervoert) en om 12.30 uur komen we aan in Goa. Dan nemen we nog drie bussen, een eind sjouwen in de hitte en we zijn eindelijk aanbeland in ons paradijs!
De mooie beachhutten lonken naar ons
als we bezweet het terrein van ons resort oplopen. Het ziet er fantastisch uit tussen de palmbomen en de zee is op 20 meter afstand. We worden door iemand van het resort naar onze plek geloodsd en lopen de ene na de andere beachhut voorbij. 'This is your hut!' roept hij enthousiast. Wíj zijn minder enthousiast: het is géén hut, het is een stenen huisje, staat níet op palen, het heeft géén hangmat en een véél te krap terras. Les nummer zoveel voor ons: ga nooit uit van alleen de foto's op internet. Het uitzicht is wél om naar huis te schrijven: we kijken op de beachhutjes, palmen en de zee uit. Agonda Beach is een prachtig strand en de service is supergoed in het resort. We doen niet zo heel veel (eigenlijk helemaal niks) en 'savonds eten we vers gevangen vis aan het strand. Overdag is het zo'n 33 graden en 'savonds is het nog heerlijk warm.
Oud en Nieuw besluiten we op het drukkere, nabijgelegen strand Palolem te vieren. Het stikt er van de restaurants en veel terrassen zijn op het strand uitgezet. We vinden een leuke plek op het strand waar ook een grill-vis-bbq staat met een aantal koks en heel veel uitgestalde verse vis. Cocktails kosten nog geen 2 euro en 0,65 liter bier 1 euro. De stroom ligt er de halve avond uit en met alle kaarsjes ziet het er helemaal gezellig uit. Heel de avond wordt er al flink wat siervuurwerk afgestoken en om 00.00 gaat het los op het strand. Het ziet er geweldig mooi uit! We rekken na middernacht nog wat tijd om te wandelen over het strand en vallen over wat Indiërs die zich helemaal klem hebben gezopen voor de gelegenheid. We komen dan toch tot de conclusie dat we best moe zijn. Het zuiden is een goede keus geweest voor ons :-) We nemen een tuktuk terug en zien dat er aan ons strand nog een enkeling is die feest viert maar ons resort is al helemaal uitgestorven; het is 01.30 uur. We hebben samen wel een superavond gehad.
Op 2 januari stappen we 'smiddags op de trein naar Gokarna, 80 km naar het zuiden aan de kust. Dit zijn de meer ongerepte stranden en minder toeristisch. Gelukkig hebben we iets gereserveerd want alles zit stampvol. Dit keer hebben we wel een hut! Het is de meest basic hut die je voor kunt stellen en daar is de prijs ook naar. Het strand van 'Om Beach' zit vol met hippie-achtige backpackers en yoga- en meditatiefiguren, waarvan de meesten al ver over de pensioengerechtigde leeftijd. De volgende ochtend lopen we naar 'Kudle Beach' en dat vinden we veel mooier. In de stikhitte (heter dan Goa) lopen we terug, pakken onze backpacks en lopen weer het hele pad af naar Kudle Beach. Daar is onze gereserveerde hut reeds vergeven!! Boos leggen we uit dat dat dus écht niet kan. Tot onze verbazing krijgen ze het voor elkaar om die mensen uit onze hut te zetten en een andere hut te geven.
De hutjes zijn gemaakt van gedroogd blad en er staat een smal tweepersoonsbed van steen in met een matras met een kwaliteit van een goedkoop tuinstoelkussen. De klamboe hangt los dus daar hebben we niks aan. Gelukkig (en gek genoeg) steken de muggen hier alleen maar als de schemering valt. We besluiten hier drie nachten te blijven en doen weer niet bar veel, dat bevalt ons wel. De zee is heerlijk warm en het zand is zó heet dat er niet op te lopen is.
Vrijdag 6 januari staat onze bus- en treinreis naar Hampi gepland. Hampi ligt 300 km landinwaarts en staat op de World Heritage List, dus een must see. We nemen eerst twee bussen naar Hubli, dan een tuktuk naar het treinstation, dan een trein naar Hospet en dan nog een tuktuk naar Hampi. De chauffeur vertelt ons dat álles vol zit in Hampi dat we beter in Hospet kunnen blijven, het is dan ook al 19.30 uur. Wij zijn eigenwijs en vragen hem ons toch daarheen te brengen. We zien daar horden toeristen en houden ons hart vast. Na een aantal keer te horen hebben gekregen dat het guesthouse vol zit, komen we terecht in een homestay (ze zeggen hier: homiestay) In de kamer past net iets wat lijkt op een tweepersoonsbed, er is geen klamboe terwijl de muggen rondzwermen, een matras met happen eruit en een squatplee verderop. Toch de volgende dag maar een andere kamer zoeken in alle vroegte voordat ze weer weggekaapt zijn.
We liggen om 7 uur al wakker omdat in het huis naast ons een sterfgeval is en er wordt veel en luid gehuild. Later zien we een jonge vrouw opgebaard liggen... Om half 8 hebben we een andere kamer gevonden in een hostel met een mooie patio met palm- en cashewnootbomen en een dakterras. We zijn heel blij! Sandra raakt weer flink aan de diarree en is er voortaan aan gewend gehurkt boven een squatplee te hangen.
Hampi is de World Heritage List zeker waard. Veel mooie, oude tempels en ruïnes, een mooie omgeving die bestaat uit als door God opgestapelde, rondgevormde, enorme stenen; ziet er zo bijzonder uit! We zitten vaak aan de rivier op een terras onder grote mangobomen en zoeken de rest van de reis uit. Wat af en toe best moeilijk is; er is zoveel moois te zien in India. Elke keer verandert ons plan weer. We doen het verder rustig aan want ook hier is het over de 30 graden. Met een tuktuk laten we ons nog langs de belangrijkste en mooiste tempels rijden. Na vier dagen stappen we op de nachttrein naar Bangalore. Vroeg in de ochtend daar nemen we de trein naar Mysore, onze bestemming.
Het is een stad met bijna 1 miljoen inwoners en we komen rond 10.00 uur aan op het station. We zoeken een goedkoop hostel want we blijven hier maar één nacht. Mysore is behalve haar hele grote kruiden- en bloemenbazaar en een grandioos mooi paleis niet echt de moeite waard. Het is dus niet erg dat we de volgende dag 'savonds alweer naar onze volgende bestemming gaan per trein; Kodaikanal. In onze slaapcoupé worden we niet alleen vergezeld door Indiërs maar ook door kakkerlakken; lamp uit, ogen dicht en slapen...
Vanaf het treinstation moeten we nog 90 km met de bus om in Kodaikanal te komen. Het ligt op 2200 meter en de rit zal nog zo'n zes uur duren. Dan komt er een taxi die aanbiedt ons voor negen euro te brengen, daar zeggen ook krenterige backpackers geen 'nee' tegen :-). Boven aangekomen hebben we een te dure kamer in het youth hostel met een fantastisch uitzicht over de vallei, mits dat niet helemaal gevuld was met wolken. Jammer! Er is alleen koud water en dat is met temperaturen van zo'n 5 graden in de avond en ochtend een beetje teveel van het goeie. Overdag loopt de temperatuur gelukkig op en is het in de zon heel lekker.
We oriënteren ons een beetje wat er te doen en te zien is en vinden een andere plek voor de volgende dag: een oud bijgebouw van de lokale kerk. Hierin hebben we drie kamers, een badkamer en een klein terrasje. De omgeving is bijzonder mooi met het kerkje en de tuinen. De kamers zijn donker en koud en ratten hebben hier ook kun plekje gevonden. 's Nachts worden we een paar keer wakker van hun geritsel... En Frans-Jan Sandra van tevoren maar geruststellen dat ze echt niet komen als we daar slapen!
Het pittoreske Kodaikanal doet heel Frans aan met haar vele kerkjes, een meertje en talloze winkeltjes met homemade chocolate! Lekker!!! We slapen nog een koude maar rattenloze nacht in het kerkgebouw. Ondertussen zijn we wel toe aan een douche; ook hier was er geen warm water. Hoewel je wel een emmer warm water kon bestellen :-)
De volgende ochtend (16 januari) om 7 uur brengt een taxi ons naar Kumily bij het Periyar Wildlife Sanctuary. Het ligt 200 km verderop in Kerala, de welvarendste staat van India. Na twee uur scherpe bochten nemend en gevaarlijke inhaalmanouvres in deze bochten zitten we op het randje van misselijkheid. Gelukkig kunnen we de laatste twee uur een beetje bijkomen en komen we om 11 uur aan in Kumily; een leuk en druk dorpje omgeven door de jungle. We gaan even langs bij de tourist information en lopen naar ons hostel. We staan versteld; de kamer en beddengoed zijn schoon, er is een tv, een douche en een westers toilet... en dat voor 300 rupies! Evenveel als het kerkgebouw.
Het natuurpark heeft een oppervlakte van 777 km2 met een 26 km2 groot kunstmatig aangelegd meer. Olifanten, Sambar herten, bizons, langur apen, wilde zwijnen en tijgers zijn hier te vinden. De volgende ochtend om 05.30 uur stappen we in een jeep die ons in het park brengt. Helaas wordt het wel een parade van jeeps maar spotten we nog wel langurapen, een reuze eekhoorn en een Sambar hert. Om half 9 ontbijten we met alle tourgangers aan het meer en gaan dan met een roeibootje het meer over met een jonge gids en twee gepensioneerde Duitsers. We beginnen met z'n vijven aan onze jungletocht van drie uur. Het doel is om in ieder geval wilde olifanten tegen te komen. Op ons pad ligt regelmatig kersverse olifantenpoep en we houden ons heel stil in de hoop er één te zien. We horen alleen af en toe wat getoeter en daar blijft het helaas bij! Wel komt Sandra bijna aan haar einde als er een harde stekelbol ter grootte van een kokosnoot van een enorme hoogte met een klap vlak naast haar belandt. En dan te bedenken dat je alleen maar voor je leven denkt te hoeven rennen voor wilde olifanten.
We komen met z'n allen weer bij elkaar voor de lunch en maken dan nog een klein tochtje over het meer om naar een teleurstellende waterval te kijken. Al met al een leuke dag maar wel heel erg toeristisch. Op de terugweg laat onze chauffeur ons zien hoe thee-, koffie- en peperplantages eruit zien en plukt wat koffiebonen en peperbolletjes. De volgende dag is er een algehele staking; er is geen vervoer mogelijk, geen toeristische uitstapjes en alle winkels zijn dicht. We hadden eigenlijk een plantagetour willen doen maar die kan dus niet doorgaan.
Onze volgende bestemming is Kochi aan de kust van Kerala. Inmiddels zijn we alweer bijna vier maanden weg, alweer op eenderde van onze reis. Eigenlijk gaat het best snel maar aan de andere kant lijkt het begin van onze reis ook alweer heel lang geleden. We hebben er dan nog lang geen genoeg van en kijken elke keer weer uit naar de volgende bestemming.
De slaaptrein van Udaipur naar Mumbai doet er 16 uur over. In Mumbai moeten we naar een ander treinstation om de volgende trein te nemen die pas over negen uur gaat. We denken slim te zijn en vragen de taxichauffeur de meter aan te zetten; zo betalen we nooit teveel. Zonder ons medeweten zet de chauffeur de meter op een toeristenstand. We cruisen door Mumbai, betalen nog voor een tolbrug en dan staat de meter uiteindelijk op 1300 rupees (20 euro). FJ geeft de man 130 rupees, blij dat het meevalt. Nee, het er staat toch écht een nul meer achter. Later spreken we twee tieners die er voor 200 rupees gekomen zijn, niks geen meter maar een prijs afspreken. Het lijkt wel of we nergens van leren...!
In Mumbai gaan we op zoek naar een MP3 speler want die missen we sinds dat die gestolen is. We lopen nog naar ‘The Gateway of India’ (haven) en voor de rest zien we niet veel meer van Mumbai dan eettentjes en het station. De trein staat klaar om 22.00 uur (een station wat dagelijks 2,5 miljoen reizigers vervoert) en om 12.30 uur komen we aan in Goa. Dan nemen we nog drie bussen, een eind sjouwen in de hitte en we zijn eindelijk aanbeland in ons paradijs!
De mooie beachhutten lonken naar ons
als we bezweet het terrein van ons resort oplopen. Het ziet er fantastisch uit tussen de palmbomen en de zee is op 20 meter afstand. We worden door iemand van het resort naar onze plek geloodsd en lopen de ene na de andere beachhut voorbij. 'This is your hut!' roept hij enthousiast. Wíj zijn minder enthousiast: het is géén hut, het is een stenen huisje, staat níet op palen, het heeft géén hangmat en een véél te krap terras. Les nummer zoveel voor ons: ga nooit uit van alleen de foto's op internet. Het uitzicht is wél om naar huis te schrijven: we kijken op de beachhutjes, palmen en de zee uit. Agonda Beach is een prachtig strand en de service is supergoed in het resort. We doen niet zo heel veel (eigenlijk helemaal niks) en 'savonds eten we vers gevangen vis aan het strand. Overdag is het zo'n 33 graden en 'savonds is het nog heerlijk warm.
Oud en Nieuw besluiten we op het drukkere, nabijgelegen strand Palolem te vieren. Het stikt er van de restaurants en veel terrassen zijn op het strand uitgezet. We vinden een leuke plek op het strand waar ook een grill-vis-bbq staat met een aantal koks en heel veel uitgestalde verse vis. Cocktails kosten nog geen 2 euro en 0,65 liter bier 1 euro. De stroom ligt er de halve avond uit en met alle kaarsjes ziet het er helemaal gezellig uit. Heel de avond wordt er al flink wat siervuurwerk afgestoken en om 00.00 gaat het los op het strand. Het ziet er geweldig mooi uit! We rekken na middernacht nog wat tijd om te wandelen over het strand en vallen over wat Indiërs die zich helemaal klem hebben gezopen voor de gelegenheid. We komen dan toch tot de conclusie dat we best moe zijn. Het zuiden is een goede keus geweest voor ons :-) We nemen een tuktuk terug en zien dat er aan ons strand nog een enkeling is die feest viert maar ons resort is al helemaal uitgestorven; het is 01.30 uur. We hebben samen wel een superavond gehad.
Op 2 januari stappen we 'smiddags op de trein naar Gokarna, 80 km naar het zuiden aan de kust. Dit zijn de meer ongerepte stranden en minder toeristisch. Gelukkig hebben we iets gereserveerd want alles zit stampvol. Dit keer hebben we wel een hut! Het is de meest basic hut die je voor kunt stellen en daar is de prijs ook naar. Het strand van 'Om Beach' zit vol met hippie-achtige backpackers en yoga- en meditatiefiguren, waarvan de meesten al ver over de pensioengerechtigde leeftijd. De volgende ochtend lopen we naar 'Kudle Beach' en dat vinden we veel mooier. In de stikhitte (heter dan Goa) lopen we terug, pakken onze backpacks en lopen weer het hele pad af naar Kudle Beach. Daar is onze gereserveerde hut reeds vergeven!! Boos leggen we uit dat dat dus écht niet kan. Tot onze verbazing krijgen ze het voor elkaar om die mensen uit onze hut te zetten en een andere hut te geven.
De hutjes zijn gemaakt van gedroogd blad en er staat een smal tweepersoonsbed van steen in met een matras met een kwaliteit van een goedkoop tuinstoelkussen. De klamboe hangt los dus daar hebben we niks aan. Gelukkig (en gek genoeg) steken de muggen hier alleen maar als de schemering valt. We besluiten hier drie nachten te blijven en doen weer niet bar veel, dat bevalt ons wel. De zee is heerlijk warm en het zand is zó heet dat er niet op te lopen is.
Vrijdag 6 januari staat onze bus- en treinreis naar Hampi gepland. Hampi ligt 300 km landinwaarts en staat op de World Heritage List, dus een must see. We nemen eerst twee bussen naar Hubli, dan een tuktuk naar het treinstation, dan een trein naar Hospet en dan nog een tuktuk naar Hampi. De chauffeur vertelt ons dat álles vol zit in Hampi dat we beter in Hospet kunnen blijven, het is dan ook al 19.30 uur. Wij zijn eigenwijs en vragen hem ons toch daarheen te brengen. We zien daar horden toeristen en houden ons hart vast. Na een aantal keer te horen hebben gekregen dat het guesthouse vol zit, komen we terecht in een homestay (ze zeggen hier: homiestay) In de kamer past net iets wat lijkt op een tweepersoonsbed, er is geen klamboe terwijl de muggen rondzwermen, een matras met happen eruit en een squatplee verderop. Toch de volgende dag maar een andere kamer zoeken in alle vroegte voordat ze weer weggekaapt zijn.
We liggen om 7 uur al wakker omdat in het huis naast ons een sterfgeval is en er wordt veel en luid gehuild. Later zien we een jonge vrouw opgebaard liggen... Om half 8 hebben we een andere kamer gevonden in een hostel met een mooie patio met palm- en cashewnootbomen en een dakterras. We zijn heel blij! Sandra raakt weer flink aan de diarree en is er voortaan aan gewend gehurkt boven een squatplee te hangen.
Hampi is de World Heritage List zeker waard. Veel mooie, oude tempels en ruïnes, een mooie omgeving die bestaat uit als door God opgestapelde, rondgevormde, enorme stenen; ziet er zo bijzonder uit! We zitten vaak aan de rivier op een terras onder grote mangobomen en zoeken de rest van de reis uit. Wat af en toe best moeilijk is; er is zoveel moois te zien in India. Elke keer verandert ons plan weer. We doen het verder rustig aan want ook hier is het over de 30 graden. Met een tuktuk laten we ons nog langs de belangrijkste en mooiste tempels rijden. Na vier dagen stappen we op de nachttrein naar Bangalore. Vroeg in de ochtend daar nemen we de trein naar Mysore, onze bestemming.
Het is een stad met bijna 1 miljoen inwoners en we komen rond 10.00 uur aan op het station. We zoeken een goedkoop hostel want we blijven hier maar één nacht. Mysore is behalve haar hele grote kruiden- en bloemenbazaar en een grandioos mooi paleis niet echt de moeite waard. Het is dus niet erg dat we de volgende dag 'savonds alweer naar onze volgende bestemming gaan per trein; Kodaikanal. In onze slaapcoupé worden we niet alleen vergezeld door Indiërs maar ook door kakkerlakken; lamp uit, ogen dicht en slapen...
Vanaf het treinstation moeten we nog 90 km met de bus om in Kodaikanal te komen. Het ligt op 2200 meter en de rit zal nog zo'n zes uur duren. Dan komt er een taxi die aanbiedt ons voor negen euro te brengen, daar zeggen ook krenterige backpackers geen 'nee' tegen :-). Boven aangekomen hebben we een te dure kamer in het youth hostel met een fantastisch uitzicht over de vallei, mits dat niet helemaal gevuld was met wolken. Jammer! Er is alleen koud water en dat is met temperaturen van zo'n 5 graden in de avond en ochtend een beetje teveel van het goeie. Overdag loopt de temperatuur gelukkig op en is het in de zon heel lekker.
We oriënteren ons een beetje wat er te doen en te zien is en vinden een andere plek voor de volgende dag: een oud bijgebouw van de lokale kerk. Hierin hebben we drie kamers, een badkamer en een klein terrasje. De omgeving is bijzonder mooi met het kerkje en de tuinen. De kamers zijn donker en koud en ratten hebben hier ook kun plekje gevonden. 's Nachts worden we een paar keer wakker van hun geritsel... En Frans-Jan Sandra van tevoren maar geruststellen dat ze echt niet komen als we daar slapen!
Het pittoreske Kodaikanal doet heel Frans aan met haar vele kerkjes, een meertje en talloze winkeltjes met homemade chocolate! Lekker!!! We slapen nog een koude maar rattenloze nacht in het kerkgebouw. Ondertussen zijn we wel toe aan een douche; ook hier was er geen warm water. Hoewel je wel een emmer warm water kon bestellen :-)
De volgende ochtend (16 januari) om 7 uur brengt een taxi ons naar Kumily bij het Periyar Wildlife Sanctuary. Het ligt 200 km verderop in Kerala, de welvarendste staat van India. Na twee uur scherpe bochten nemend en gevaarlijke inhaalmanouvres in deze bochten zitten we op het randje van misselijkheid. Gelukkig kunnen we de laatste twee uur een beetje bijkomen en komen we om 11 uur aan in Kumily; een leuk en druk dorpje omgeven door de jungle. We gaan even langs bij de tourist information en lopen naar ons hostel. We staan versteld; de kamer en beddengoed zijn schoon, er is een tv, een douche en een westers toilet... en dat voor 300 rupies! Evenveel als het kerkgebouw.
Het natuurpark heeft een oppervlakte van 777 km2 met een 26 km2 groot kunstmatig aangelegd meer. Olifanten, Sambar herten, bizons, langur apen, wilde zwijnen en tijgers zijn hier te vinden. De volgende ochtend om 05.30 uur stappen we in een jeep die ons in het park brengt. Helaas wordt het wel een parade van jeeps maar spotten we nog wel langurapen, een reuze eekhoorn en een Sambar hert. Om half 9 ontbijten we met alle tourgangers aan het meer en gaan dan met een roeibootje het meer over met een jonge gids en twee gepensioneerde Duitsers. We beginnen met z'n vijven aan onze jungletocht van drie uur. Het doel is om in ieder geval wilde olifanten tegen te komen. Op ons pad ligt regelmatig kersverse olifantenpoep en we houden ons heel stil in de hoop er één te zien. We horen alleen af en toe wat getoeter en daar blijft het helaas bij! Wel komt Sandra bijna aan haar einde als er een harde stekelbol ter grootte van een kokosnoot van een enorme hoogte met een klap vlak naast haar belandt. En dan te bedenken dat je alleen maar voor je leven denkt te hoeven rennen voor wilde olifanten.
We komen met z'n allen weer bij elkaar voor de lunch en maken dan nog een klein tochtje over het meer om naar een teleurstellende waterval te kijken. Al met al een leuke dag maar wel heel erg toeristisch. Op de terugweg laat onze chauffeur ons zien hoe thee-, koffie- en peperplantages eruit zien en plukt wat koffiebonen en peperbolletjes. De volgende dag is er een algehele staking; er is geen vervoer mogelijk, geen toeristische uitstapjes en alle winkels zijn dicht. We hadden eigenlijk een plantagetour willen doen maar die kan dus niet doorgaan.
Onze volgende bestemming is Kochi aan de kust van Kerala. Inmiddels zijn we alweer bijna vier maanden weg, alweer op eenderde van onze reis. Eigenlijk gaat het best snel maar aan de andere kant lijkt het begin van onze reis ook alweer heel lang geleden. We hebben er dan nog lang geen genoeg van en kijken elke keer weer uit naar de volgende bestemming.
-
18 Januari 2012 - 19:04
Muffie!:
ohhhhh muffies! wat zijn jullie toch helden! ratten, oplichters, diarree... pfff... toestanden! veel plz nog! dikke zoen van mij -
18 Januari 2012 - 20:46
Marco Van Leeuwen:
Hey FransJan, ik lees elke keer jullie avonturen met veel plezier. Veel succes in het nieuwe jaar met jullie trip en maak er wat moois van! Groeten aan Sandra en ik kijk uit naar jullie volgende bestemmingen! (PS nog 4 adv. te gaan ;-)) -
19 Januari 2012 - 15:54
Mama Marlies:
Hallo LieverdsWat een avonturen. Gelukkig viel het ongeleide projectiel niet op jou Sandra. Jammer dat jullie geen olifanten zagen Kunnen jullie de paleizen en tempels nog uit elkaar houden? Veel reisplezier, Liefs Mamaxx -
19 Januari 2012 - 16:21
Tonny Uit Valkkoog :
hoi san en frans wat enig om jullie te volgen marlies had het my verteld nog veel plezier en geluk samen liefs tonny -
20 Januari 2012 - 10:48
De Boerkes Uit Beers:
Hey Luitjes!
Wat een raar nieuw soort ras in dat park, en die gooit ook nog stekelvoorwerpen op jou Sandra?!?!?
Kei leuk verslag weer, jammer dat we niet meer per e-mail bericht krijgen als er een nieuw verslag is.... Heel veel reisplezier!! (ons mam vertelde dat jullie ook nog naar de Filipijnen wilden gaan? Chantal (zus Elmi) zit daar nu, Elmi, Michiel en Keesje zijn er ook geweest van 3-16 januari... en eind maart gaat een collega van mij er naartoe.... Dikke kussen van ons!! -
21 Januari 2012 - 15:31
Frank:
Leuk verhaal, goed om te lezen dat ik niet de enige ben die steeds beduveld worden in het buitenland.
En wat lijk jij steeds meer op jullie Tinus (Frans dan). -
21 Januari 2012 - 16:50
Fritsel:
Hey daar samen,
Gruwelijk, kan niet anders zeggen! Zo een Teurlinxs is wel echt een eng beest, hoop hem nooit in het echt tegen te komen!!! Vette foto hoor! Maar Frans voor jou troost je hoeft het voetbal hier niet te missen hoor, heel de winterstop is het droog en zacht weer geweest.....en je raad het al......we mogen de wei weer in en het doet niks anders als regenen en de temp. laat ook te wensen over....! Geniet ervan wij gaan hier weer verder met de voorbereidingen voor het feest der gekken....!!
Gr en xxx
Frits -
21 Januari 2012 - 17:58
Bospony:
Jullie hebben dus echt keiveel geluk zeg; zo'n kruising tussen een mongolide hanuman en zz-top tegenkomen...er zijn er maar weinig die zo'n uitgelezen buitenkans meemaken ( en het overleven, want er zijn- heel begrijpelijk overigens- mensen die ter plekke neervallen na het aanschouwen van zo'n gezicht). Ik snap nu wel waarom die olifanten zich niet durfden te vertonen maar van een afstandje durians aan het gooien waren om jullie te verjagen. En ik heb ontzettend veel respect voor de mensen in India; als ge zoiets durft op te lichten ben je eigenlijk gewoon een held!!!...
Anyways het moet een fijn gevoel zijn, back to the roots/ de mispelhoef... de hutjes zien er hetzelfde uit, ratten ook (oorspronkelijk voor de slang, maar goed)...het was er alleen iets minder warm... Wederom een leuk verslag, gelukkig wel over de mail nu, had hetzelfde probleem als de westelbeerkes, maar dankzij Bob ( nog bedankt) wist ik toch dat er iets geplaatst was. Liefs, en tot de volgende keer!!! XXX -
21 Januari 2012 - 18:15
Marcel Egelmeers:
Die baard! Jezus man!
Sandra ziet er nog steeds goed uit gelukkig!
;-) -
21 Januari 2012 - 23:43
Puddingbrood!!:
Fransie, hoever is het nog naar Bethlehem? Wel uitkijken anders nagelen ze oe dalijk aan een of ander kruis;).. Laat ze maar lullen jongen! Je ziet er gewoon top uit met die baard, jou staat ook alles hè.. En ik kan je vertellen dat het voetballen jou ook soms een beetje mist;).. Ik mis je in ieder geval wel want nou is Jaimy de enige waar ik ruzie mee maak op de trainingen;), haha! Maar zonder gekheid, veel plezier nog voor jullie beide natuurlijk, maar dat zal niet zo moeilijk zijn..
Adiossss xx Puddingbrood -
22 Januari 2012 - 12:12
Zuiltje:
Hey Baard>:) en Sandra,
Wat een geweldige ervaring moet dit zijn, mooi om te lezen! Goed om weer wat van jullie te horen, de laatste keer was vorig jaar (2011), haha...!
Hier alles oke, nog 8 weken en dan is Sharon uitgeteld (12 maart)! Weer een hele andere bijzondere beleving, dan wat jullie nu allemaal meemaken!
Heel veel plezier nog, en we kijken weer uit naar jullie volgende reisverslag!
Take care and have fun,
Groet Zuil en Sharon!
PS: oooh ja, we liggen nog op kampioesnkoers. Nog 8 wedstrijden en punten voorsprong!!
-
22 Januari 2012 - 15:18
Mini/Michael Emmen:
Hallo, Wat leuk om al die verhalen elke keer te lezen.We volgen jullie al een tijdje,we wensen jullie nog veel reisplezier.Groeten
-
22 Januari 2012 - 15:36
Broertje:
Hallo!
Leuk om weer te lezen als beloning na mijn een-na-laatste tentamenvoorbereidingen.
Voor deze update had ik nu ook geen melding ontvangen.
Mooie foto's ook! (bij Hampi en van die nectarvogel)
Je zult wel flinke bovenbeenspieren ontwikkeld hebben met je toiletbezoeken!
Het slimmer willen zijn dan de bevolking wil maar niet lukken, wel?
En het laten varen van eigenwijsheid? :-D
Wat tof dat jullie Urbanus tegenkwamen in Peryar Wildlife Park!
Remco moet morgenVROEG op controle naar het ziekenhuis (niet om 05:30 weliswaar; om 08:20, maar toch...) de hechtingen gaan eruit en METEEN daarna heeft hij zijn eindgesprek n.a.v. zijn scriptie voor zijn titel, in Utrecht.
Ik heb dinsdag tentamen (Continue Dynamische Modellen).
Wat zal het enorm wennen zijn voor jullie als je hier weer in de stad zit...
Liefs en ik probeer na dinsdag wel eens te skypen of e-mailen
Xx Remco & Edwin.
-
22 Januari 2012 - 18:43
Jeremy:
Ik dacht dat die grijze haren alleen op oe hoofd te zien waren, nu zie ik ze ook al in de baard tevoorschijnkomen:O!!
Veel plezier we missen jullie xxx!! -
23 Januari 2012 - 13:57
Pien:
Hey Relnicht en BJ (baard-jan) :-),
Wat een leuk verslag weer en wat een toffe foto's!
Ben blij dat jullie niet door de ratten besnuffeld zijn en dat die stekelbol San miste...
Geniet ervan samen maar zo te zien doen jullie dat met volle teugen...
Time flies dus geniet vol van de 8 maanden die jullie nog hebben...Mis jullie wel hier hoor!
Maar dat halen we wel weer in als jullie terug zijn!
Dikke zoen van die andere relnicht -
23 Januari 2012 - 20:39
Ilse:
Leuk weer om al die hoogtepunten van jullie reis terug te lezen. Volgens mij zijn jullie alleen 1 belangrijk hoogtepunt vergeten; het skypen met kerst?!?!?! Dit behoort hier toch zeker wel toe mag ik hopen?!?! Voor ons wel in ieder geval!! Geniet er nog van en tot mails!
xxx -
23 Januari 2012 - 20:41
Ilse:
Oeps... Sorry!! Had het vorige verslag nog niet gelezen waarin, uiteraard, wel iets over het skypen verteld wordt. Ben bang dat ik dus ook geen mails (meer) ontvang als er een nieuw verslag geplaatst wordt. Site maar regelmatig in de gaten houden dus... -
26 Januari 2012 - 19:17
Hans Willems:
Jezus Frans Jan,
wat ziede gullie er goed uit.
Dat doet toch zo effe helemaal weg zie ik.
Groeten Hans Willems
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
