Filipijnen deel 1
Door: San & frans
Blijf op de hoogte en volg San & Frans
07 April 2012 | Filipijnen, Manilla
Hallo...! Eindelijk weer een update helemaal vanaf de andere kant van de wereld. Hoewel we alweer ruim drie weken in fantastisch Nieuw Zeeland zitten, hebben we eerst nog wat te melden over onze twee weken op de Filipinos. Ja... daar zijn we intussen ook nog geweest. Dat lijkt alweer lang geleden voor ons en ook een heel andere wereld.
Op het vliegveld van Kota Kinabalu (Borneo) staan we flink bezweet in te checken, wat is het heet op Borneo...! De incheckdame vraagt ons naar onze 'onward ticket'. Oftewel je mag alleen naar de Filipijnen vliegen als je ook aan kunt tonen dat je er binnen drie weken weer uit bent. Dát hadden we dus niet... We hadden er wel wat over gehoord maar andere mensen vertelden ons dat ze daar niet moeilijk over deden. Onze Air Asia vliegmaatschappij dus wel! Snel op zoek naar wifi want dan kunnen we nog een vlucht vanuit de Filipijnen naar Auckland boeken. Maar natuurlijk...; internet vliegt er 100 keer uit, de site werkt niet en het wordt maar later en later. We hebben nog een half uur voordat het vliegtuig vertrekt. Bij de betaling van de tickets gaat het wéér mis: ERROR ERROR ERROR. Paniek dus ...! We lopen met onze laptop naar de balie en laten ons probleem zien. Toch mogen we niet met het vliegtuig mee en ze laat ons op haar computer achter de balie het opnieuw proberen. Jetstar geeft wéér problemen bij de online betaling. Sandra krijgt bijna een woedeaanval en als dan de stoel waar ze op zit het begeeft en doormidden breekt is de woedeaanval compleet. Frans-Jan kan z'n lach bijna niet houden. De medewerkster van Air Asia boekt maar het allergoedkoopste ticket vanaf de Filipijnen ergens heen, zo hebben we in ieder geval ons bewijs. Helaas is het weggegooid geld want we nemen die vlucht toch niet.
We hebben nog 10 minuten voordat ons vliegtuig opstijgt. Eindelijk ploffen we neer op onze plaatsen. Zo, toch nog gered denken we en geven elkaar een high five. Tot onze verbazing duurt het ruim een uur voordat we ook maar iets merken of zien wat met opstijgen te maken heeft. En warempel... er wordt omgeroepen dat we het vliegtuig weer moeten verlaten: problemen met de motor. Wij blij dat ze erachter komen vóórdat we in de lucht hangen. Na twee uur wachten op het vliegveld stappen we in een (gelukkig) ander toestel en landen we vroeg in de avond pas op Angeles Airport. Op naar Manila! Waar we een hostel hebben geboekt ver buiten het centrum. Hoever precies wisten we niet want als we dat geweten hadden...
We stappen in een 'jeepney'; het lokale vervoer daar. Het is een uitgebouwde, lange, overdekte jeep en zijn vaak helemaal uitgedost met fantastische beschilderingen en Christelijke uitspattingen, zoals: 'Life is short, pray hard'. Je zou zeggen dat er met passen en meten zo'n 16 man inpassen maar het tegendeel is bewezen; er passen minimaal drie keer zoveel in als we dachten. De jeepney zet ons af op een busstation en de mensen zijn overal verschrikkelijk aardig (ze lijken per land wat we bezoeken wel steeds aardiger te worden). We zitten meteen in de goede bus tegen een prima prijs. Na een lange rit staan we weer op een busstation in Manila en denken dat we er bijna zijn. We houden een taxi aan. De taxi moet nog een uur rijden en uiteindelijk komen we aan in ons hostel. Het is laat in de avond en nog een lekkere temperatuur. Het is wel net zo heet als op Borneo blijkt de volgende dag maar gelukkig wel een stuk minder vochtig.
Een ander vervoersmiddel wat hilarisch is, is de tricycle. Het is een brommer met een zijspan waar wij amper naast elkaar in kunnen zitten, laat staan iets zien van de omgeving. Filipinos zijn net dwergen. Opgefrot in dat ding zitten we de volgende dag om verderop een jeepney te pakken naar de op drie na grootste shoppingmall ter wereld in Manila. Jeepneys houden niet van oponthoud dus als je er één ziet moet je er vanachter zo snel mogelijk in jumpen. We zitten natuurlijk in de verkeerde, we moeten de andere kant op. Dit blijkt trouwens bij iedereen de eerste keer mis te gaan (red. Lonely Planet), zo komen we niet zo heel dom over (toch?). Je hoeft maar te roepen en hij stopt overal waar je maar wilt, handig!
Omdat de baard van Frans-Jan steeds langer wordt evenals zijn haar is er bijna geen verschil meer met de echte Jesus Christ. Hij wordt nu door IEDEREEN herkend en nageroepen. Het land is ook super Christelijk. We besluiten geen kijkje te nemen in de kerk van Naga (stadje 500 km ten zuiden van Manila) omdat we bang zijn dat Frans-Jan hartstilstanden gaat veroorzaken. We zijn met de nachtbus na twee dagen naar Naga gegaan en winkelen daar wat en bezoeken de hotpools een eind verderop. Hotpools zijn normaal gesproken erg fijn, maar met een temperatuur van ruim 35 graden buiten en dan in een pool met water van 38 graden te gaan zitten in de zon is iets teveel van het goeie. De heen- en terugreis met verschillende jeepneys en lange wachttijden (soms wacht die totdat ie vol zit voordat ie aanrijdt, wat ERG lang kan duren) en nog een ritje met z'n tweeën achterop een brommer, zorgen ervoor dat anderhalf uur bij de hotpools opeens een dagvullend programma is. Dat is niet zo erg, want Naga zelf heeft niet zo heel veel te bieden. Wel kunnen we daar lekker naar de bioscoop voor 1,50 euro. Het valt ons op dat er heel wat heen en weer wordt gelopen onder de film en ze presteren het zelfs om vijf minuten voor het einde van de film op te stappen.
We reizen met een minibus door naar Legaspi, een ander stadje vlakbij vulkaan Mayon. Dat wordt er zeker niet beter op en de volgende dag gaan we naar onze volgende bestemming Donsol. DE reden voor ons om richting het zuiden te reizen. In Donsol kun je als één van de weinige plaatsen ter wereld met walvishaaien zwemmen. We hadden van tevoren bedacht dat we dat wilden doen op Frans-Jans verjaardag. Walvishaaien zijn de grootste vissen ter wereld en kunnen 15 meter lang en 15 ton zwaar worden. Als je niet AL te dichtbij komt zijn ze ongevaarlijk. Ze eten namelijk hoofdzakelijk plankton, vandaar de walvis in de naam maar het zijn wel degelijk haaien. In de ochtend van 7 maart checken we eerst in bij een resort aan de zee, een geweldige locatie voor onze verjaardagen. Daarna stappen we op een bootje met nog vier backpackers en twee whalespotters. Ons geluk kan niet op, het is een perfecte ochtend om deze beesten te zien. Helaas zijn we niet de enigen en zodra we het water in springen, liggen we met 40 anderen in het water te spartelen om mee te zwemmen met de walvishaai. Gelukkig is die zoooo enorm groot dat je wel een privéplekje kan vinden. Na de derde 'haaienduik' vanaf de boot wordt het wat rustiger met de bootjes en springen wij nog twee keer en zwemmen zo nog geen 70 cm boven de haai met hem mee, ongelofelijk!
's Middags gaan we bij ons resort aan het strand liggen, dit houden we niet heel lang vol want het is bloedheet! In de avond gaan we met een bootje over de rivier om de vele vuurvliegjes te bekijken. Het zijn er echt heel veel en mooi om te zien. Omdat het volle maan is, is het effect niet zo mooi als anders zegt onze gids, maar het is zeker de moeite waard! Weer terug op ons resort gaan we dineren; het wordt een heel ongezonde, grote, overheerlijke ijscoupe. Wat fijn toch als je jarig bent :-) We pakken onze fles wijn en muziek en gaan aan een picknicktafel op het strand zitten. Om twaalf uur geeft Frans-Jan de stok door aan Sandra en we proosten met onze laatste slok wijn. Alweer allebei een jaartje ouder...........
Na een lekker ongezond ontbijt met pannekoeken liggen we nog even aan het strand en gaan dan rond de middag richting Sorsogon met een minibus. Daar aangekomen is het een hele uitdaging om een tourist office te vinden. We zitten dan ook ineens op het gemeentehuis waar ze ons vertellen dat ze zoiets nog niet hebben maar er wel mee bezig zijn. Ze geven ons een uitgeprint kadasteroverzicht mee van de plaats. We laten ons afzetten door een tricycle bij een hostel; in de Lonely Planet genoemd als enige aanbevolen budget-optie. Het ligt ver buiten het centrum, een kleine kamer met stapelbed, kakkerlakken in de badkamer (waar overigens wel een douche in zit maar waar geen water uitkomt), wifi wat niet werkt maar wel een keuken! Het eten in de Filipijnen is dramatisch: OVERAL zit vlees (lees: veelal vetklomperig varkensvlees) of vis doorheen gedraaid, drijft in het vet en er is nergens yoghurt of bruin brood te verkrijgen. We kunnen hier dus mooi ons eigen prakkie klaarmaken.
Omdat het nog steeds feest is (8 maart, Sandra proficiat!) kopen we een grote caramel/nogataart bij een bakker en eten die daar op aan een tafeltje. We hebben de grootste moeite om deze helemaal op te eten maar het lukt ons uiteindelijk wel, onder veel verbaasde blikken om ons heen.
We hebben bedacht om met een jeepney (of meerdere) naar Bulusan Volcano National Park te gaan en daar een wandeling maken bij de kratermeren. In de jeepney zitten alleen maar locals en een omaatje tegenover ons weet niet wat ze meemaakt. Ze gilt naar Sandra: 'You are so beautiful!' Ze denkt dat we Amerikanen zijn en we helpen haar uit die droom. Alsof ze het niet heeft verstaan roept ze: 'I want to kiss you!!' We duiken achteruit als ze op ons af vliegt maar we ontkomen er allebei niet aan. We krijgen ieder een kus van haar en ze bevoelt onze benen nog even. Haar dag is weer goed en ook die van Frans-Jan; sjans is sjans, en dat met baard! ;-)
Aangekomen in Bulusan worden we belaagd door de politie: waar komen we vandaan, waar gaan jullie heen, etc. Oie oei. Duidelijk geen toeristenplek. We leggen uit dat we naar Bulusan National Park willen gaan en hoe komen we daar het beste? De politieman, beladen met knuppel en geweer, transformeert in een vakkundige reis begeleider. Hij haalt een papiertje en legt uit hoe we er komen en hoe laat de jeepneys nog terug gaan. Hij helpt Frans-Jan met het wisselen van geld en wenst ons een heel prettige reis verder. We voelen ons de rest van de dag erg veilig :-).
De jeepney zet ons af bij de ingang van het park, het is dan nog 2 km lopen via een mooie weg naar het meer. We komen erachter dat het geen kratermeer is (Lonely Planet heeft het weer verkeerd...) maar desalniettemin erg mooi. We besluiten eens een keer niet te gaan wandelen maar huren een grote waterdriewieler waarmee we het meer verkennen. We hebben een prachtig uitzicht op de vukaan en zijn verder de enigen die op het meer de toerist uithangen. We komen wel wat locals tegen die in hun blootje aan het vissen zijn... althans dat leek van veraf maar na inzoomen bleek dat toch wishful thinking te zijn. Helaas he Sandra...
We moeten daarna gauw weer terug want het laatst mogelijke vervoer gaat al vroeg terug. Het duurt weer drie uur voordat we 'thuis' zijn inclusief alle wachttijden. Onderweg is het erg mooi dus dat is helemaal niet erg. Door de jeepney galmt weer het zoveelste jaren '80 nummer. Werkelijk OVERAL waar je muziek hoort stamt het uit dit tijdperk; van Europe tot Whitney Houston. Ook The Eye of the Tiger is hier nog steeds een knaller van een hit. Flink fluiten we de meeste nummers mee.
We reizen weer terug naar Naga om hier nog twee dagen te verblijven voordat we de nachtbus nemen naar Manila. Frans-Jan gaat hier voor 1,5 euro naar de kapper en laat zijn baard eraf halen (een verlaat verjaardagskado voor Sandra). Als Frans-Jan de hotelkamer weer binnenkomt is het dit keer Sandra die hij bijna een hartstilstand bezorgt. Niet alleen zijn baard is eraf maar ook zijn haar!!! Wat een verschil met kort haar en zonder baard ineens. Sandra moet een paar dagen wennen maar is er heel blij mee :-)
We pakken verder onze spullen en hopen dit keer geen kakkerlakken mee in onze tas te pakken. Dat is nog niet zo gemakkelijk want Frans-Jan heeft op deze kamer de avond ervoor drie vijf-centimeter-grote kakkerlakken moeten vangen van Sandra. Ze kwamen vanachter je bed omhoog lopen... Tijd voor Nieuw Zeeland!!!
11 maart s'avonds stappen we op de nachtbus terug naar Manila en staan al de volgende ochtend om half 5 op het busstation en nemen dan een taxi naar het vliegveld. Om 11.00 uur gaat ons vliegtuig pas. We horen onze incheckmedewerker van Jetstar weer wat vragen over een onward ticket: 'No, we don't have an onward ticket, we do not even know how long we are going to stay in New Zealand...' Dit geldt dus blijkbaar OOK voor Nieuw Zeeland. Gelukkig doet Jetstar er verder niet moeilijk over en we kunnen door! Onze tussenstop is in Singapore, daar wachten we vijf uur op ons vliegtuig dat ons naar Kiwiland gaat brengen. New Zealand... here we come!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Op het vliegveld van Kota Kinabalu (Borneo) staan we flink bezweet in te checken, wat is het heet op Borneo...! De incheckdame vraagt ons naar onze 'onward ticket'. Oftewel je mag alleen naar de Filipijnen vliegen als je ook aan kunt tonen dat je er binnen drie weken weer uit bent. Dát hadden we dus niet... We hadden er wel wat over gehoord maar andere mensen vertelden ons dat ze daar niet moeilijk over deden. Onze Air Asia vliegmaatschappij dus wel! Snel op zoek naar wifi want dan kunnen we nog een vlucht vanuit de Filipijnen naar Auckland boeken. Maar natuurlijk...; internet vliegt er 100 keer uit, de site werkt niet en het wordt maar later en later. We hebben nog een half uur voordat het vliegtuig vertrekt. Bij de betaling van de tickets gaat het wéér mis: ERROR ERROR ERROR. Paniek dus ...! We lopen met onze laptop naar de balie en laten ons probleem zien. Toch mogen we niet met het vliegtuig mee en ze laat ons op haar computer achter de balie het opnieuw proberen. Jetstar geeft wéér problemen bij de online betaling. Sandra krijgt bijna een woedeaanval en als dan de stoel waar ze op zit het begeeft en doormidden breekt is de woedeaanval compleet. Frans-Jan kan z'n lach bijna niet houden. De medewerkster van Air Asia boekt maar het allergoedkoopste ticket vanaf de Filipijnen ergens heen, zo hebben we in ieder geval ons bewijs. Helaas is het weggegooid geld want we nemen die vlucht toch niet.
We hebben nog 10 minuten voordat ons vliegtuig opstijgt. Eindelijk ploffen we neer op onze plaatsen. Zo, toch nog gered denken we en geven elkaar een high five. Tot onze verbazing duurt het ruim een uur voordat we ook maar iets merken of zien wat met opstijgen te maken heeft. En warempel... er wordt omgeroepen dat we het vliegtuig weer moeten verlaten: problemen met de motor. Wij blij dat ze erachter komen vóórdat we in de lucht hangen. Na twee uur wachten op het vliegveld stappen we in een (gelukkig) ander toestel en landen we vroeg in de avond pas op Angeles Airport. Op naar Manila! Waar we een hostel hebben geboekt ver buiten het centrum. Hoever precies wisten we niet want als we dat geweten hadden...
We stappen in een 'jeepney'; het lokale vervoer daar. Het is een uitgebouwde, lange, overdekte jeep en zijn vaak helemaal uitgedost met fantastische beschilderingen en Christelijke uitspattingen, zoals: 'Life is short, pray hard'. Je zou zeggen dat er met passen en meten zo'n 16 man inpassen maar het tegendeel is bewezen; er passen minimaal drie keer zoveel in als we dachten. De jeepney zet ons af op een busstation en de mensen zijn overal verschrikkelijk aardig (ze lijken per land wat we bezoeken wel steeds aardiger te worden). We zitten meteen in de goede bus tegen een prima prijs. Na een lange rit staan we weer op een busstation in Manila en denken dat we er bijna zijn. We houden een taxi aan. De taxi moet nog een uur rijden en uiteindelijk komen we aan in ons hostel. Het is laat in de avond en nog een lekkere temperatuur. Het is wel net zo heet als op Borneo blijkt de volgende dag maar gelukkig wel een stuk minder vochtig.
Een ander vervoersmiddel wat hilarisch is, is de tricycle. Het is een brommer met een zijspan waar wij amper naast elkaar in kunnen zitten, laat staan iets zien van de omgeving. Filipinos zijn net dwergen. Opgefrot in dat ding zitten we de volgende dag om verderop een jeepney te pakken naar de op drie na grootste shoppingmall ter wereld in Manila. Jeepneys houden niet van oponthoud dus als je er één ziet moet je er vanachter zo snel mogelijk in jumpen. We zitten natuurlijk in de verkeerde, we moeten de andere kant op. Dit blijkt trouwens bij iedereen de eerste keer mis te gaan (red. Lonely Planet), zo komen we niet zo heel dom over (toch?). Je hoeft maar te roepen en hij stopt overal waar je maar wilt, handig!
Omdat de baard van Frans-Jan steeds langer wordt evenals zijn haar is er bijna geen verschil meer met de echte Jesus Christ. Hij wordt nu door IEDEREEN herkend en nageroepen. Het land is ook super Christelijk. We besluiten geen kijkje te nemen in de kerk van Naga (stadje 500 km ten zuiden van Manila) omdat we bang zijn dat Frans-Jan hartstilstanden gaat veroorzaken. We zijn met de nachtbus na twee dagen naar Naga gegaan en winkelen daar wat en bezoeken de hotpools een eind verderop. Hotpools zijn normaal gesproken erg fijn, maar met een temperatuur van ruim 35 graden buiten en dan in een pool met water van 38 graden te gaan zitten in de zon is iets teveel van het goeie. De heen- en terugreis met verschillende jeepneys en lange wachttijden (soms wacht die totdat ie vol zit voordat ie aanrijdt, wat ERG lang kan duren) en nog een ritje met z'n tweeën achterop een brommer, zorgen ervoor dat anderhalf uur bij de hotpools opeens een dagvullend programma is. Dat is niet zo erg, want Naga zelf heeft niet zo heel veel te bieden. Wel kunnen we daar lekker naar de bioscoop voor 1,50 euro. Het valt ons op dat er heel wat heen en weer wordt gelopen onder de film en ze presteren het zelfs om vijf minuten voor het einde van de film op te stappen.
We reizen met een minibus door naar Legaspi, een ander stadje vlakbij vulkaan Mayon. Dat wordt er zeker niet beter op en de volgende dag gaan we naar onze volgende bestemming Donsol. DE reden voor ons om richting het zuiden te reizen. In Donsol kun je als één van de weinige plaatsen ter wereld met walvishaaien zwemmen. We hadden van tevoren bedacht dat we dat wilden doen op Frans-Jans verjaardag. Walvishaaien zijn de grootste vissen ter wereld en kunnen 15 meter lang en 15 ton zwaar worden. Als je niet AL te dichtbij komt zijn ze ongevaarlijk. Ze eten namelijk hoofdzakelijk plankton, vandaar de walvis in de naam maar het zijn wel degelijk haaien. In de ochtend van 7 maart checken we eerst in bij een resort aan de zee, een geweldige locatie voor onze verjaardagen. Daarna stappen we op een bootje met nog vier backpackers en twee whalespotters. Ons geluk kan niet op, het is een perfecte ochtend om deze beesten te zien. Helaas zijn we niet de enigen en zodra we het water in springen, liggen we met 40 anderen in het water te spartelen om mee te zwemmen met de walvishaai. Gelukkig is die zoooo enorm groot dat je wel een privéplekje kan vinden. Na de derde 'haaienduik' vanaf de boot wordt het wat rustiger met de bootjes en springen wij nog twee keer en zwemmen zo nog geen 70 cm boven de haai met hem mee, ongelofelijk!
's Middags gaan we bij ons resort aan het strand liggen, dit houden we niet heel lang vol want het is bloedheet! In de avond gaan we met een bootje over de rivier om de vele vuurvliegjes te bekijken. Het zijn er echt heel veel en mooi om te zien. Omdat het volle maan is, is het effect niet zo mooi als anders zegt onze gids, maar het is zeker de moeite waard! Weer terug op ons resort gaan we dineren; het wordt een heel ongezonde, grote, overheerlijke ijscoupe. Wat fijn toch als je jarig bent :-) We pakken onze fles wijn en muziek en gaan aan een picknicktafel op het strand zitten. Om twaalf uur geeft Frans-Jan de stok door aan Sandra en we proosten met onze laatste slok wijn. Alweer allebei een jaartje ouder...........
Na een lekker ongezond ontbijt met pannekoeken liggen we nog even aan het strand en gaan dan rond de middag richting Sorsogon met een minibus. Daar aangekomen is het een hele uitdaging om een tourist office te vinden. We zitten dan ook ineens op het gemeentehuis waar ze ons vertellen dat ze zoiets nog niet hebben maar er wel mee bezig zijn. Ze geven ons een uitgeprint kadasteroverzicht mee van de plaats. We laten ons afzetten door een tricycle bij een hostel; in de Lonely Planet genoemd als enige aanbevolen budget-optie. Het ligt ver buiten het centrum, een kleine kamer met stapelbed, kakkerlakken in de badkamer (waar overigens wel een douche in zit maar waar geen water uitkomt), wifi wat niet werkt maar wel een keuken! Het eten in de Filipijnen is dramatisch: OVERAL zit vlees (lees: veelal vetklomperig varkensvlees) of vis doorheen gedraaid, drijft in het vet en er is nergens yoghurt of bruin brood te verkrijgen. We kunnen hier dus mooi ons eigen prakkie klaarmaken.
Omdat het nog steeds feest is (8 maart, Sandra proficiat!) kopen we een grote caramel/nogataart bij een bakker en eten die daar op aan een tafeltje. We hebben de grootste moeite om deze helemaal op te eten maar het lukt ons uiteindelijk wel, onder veel verbaasde blikken om ons heen.
We hebben bedacht om met een jeepney (of meerdere) naar Bulusan Volcano National Park te gaan en daar een wandeling maken bij de kratermeren. In de jeepney zitten alleen maar locals en een omaatje tegenover ons weet niet wat ze meemaakt. Ze gilt naar Sandra: 'You are so beautiful!' Ze denkt dat we Amerikanen zijn en we helpen haar uit die droom. Alsof ze het niet heeft verstaan roept ze: 'I want to kiss you!!' We duiken achteruit als ze op ons af vliegt maar we ontkomen er allebei niet aan. We krijgen ieder een kus van haar en ze bevoelt onze benen nog even. Haar dag is weer goed en ook die van Frans-Jan; sjans is sjans, en dat met baard! ;-)
Aangekomen in Bulusan worden we belaagd door de politie: waar komen we vandaan, waar gaan jullie heen, etc. Oie oei. Duidelijk geen toeristenplek. We leggen uit dat we naar Bulusan National Park willen gaan en hoe komen we daar het beste? De politieman, beladen met knuppel en geweer, transformeert in een vakkundige reis begeleider. Hij haalt een papiertje en legt uit hoe we er komen en hoe laat de jeepneys nog terug gaan. Hij helpt Frans-Jan met het wisselen van geld en wenst ons een heel prettige reis verder. We voelen ons de rest van de dag erg veilig :-).
De jeepney zet ons af bij de ingang van het park, het is dan nog 2 km lopen via een mooie weg naar het meer. We komen erachter dat het geen kratermeer is (Lonely Planet heeft het weer verkeerd...) maar desalniettemin erg mooi. We besluiten eens een keer niet te gaan wandelen maar huren een grote waterdriewieler waarmee we het meer verkennen. We hebben een prachtig uitzicht op de vukaan en zijn verder de enigen die op het meer de toerist uithangen. We komen wel wat locals tegen die in hun blootje aan het vissen zijn... althans dat leek van veraf maar na inzoomen bleek dat toch wishful thinking te zijn. Helaas he Sandra...
We moeten daarna gauw weer terug want het laatst mogelijke vervoer gaat al vroeg terug. Het duurt weer drie uur voordat we 'thuis' zijn inclusief alle wachttijden. Onderweg is het erg mooi dus dat is helemaal niet erg. Door de jeepney galmt weer het zoveelste jaren '80 nummer. Werkelijk OVERAL waar je muziek hoort stamt het uit dit tijdperk; van Europe tot Whitney Houston. Ook The Eye of the Tiger is hier nog steeds een knaller van een hit. Flink fluiten we de meeste nummers mee.
We reizen weer terug naar Naga om hier nog twee dagen te verblijven voordat we de nachtbus nemen naar Manila. Frans-Jan gaat hier voor 1,5 euro naar de kapper en laat zijn baard eraf halen (een verlaat verjaardagskado voor Sandra). Als Frans-Jan de hotelkamer weer binnenkomt is het dit keer Sandra die hij bijna een hartstilstand bezorgt. Niet alleen zijn baard is eraf maar ook zijn haar!!! Wat een verschil met kort haar en zonder baard ineens. Sandra moet een paar dagen wennen maar is er heel blij mee :-)
We pakken verder onze spullen en hopen dit keer geen kakkerlakken mee in onze tas te pakken. Dat is nog niet zo gemakkelijk want Frans-Jan heeft op deze kamer de avond ervoor drie vijf-centimeter-grote kakkerlakken moeten vangen van Sandra. Ze kwamen vanachter je bed omhoog lopen... Tijd voor Nieuw Zeeland!!!
11 maart s'avonds stappen we op de nachtbus terug naar Manila en staan al de volgende ochtend om half 5 op het busstation en nemen dan een taxi naar het vliegveld. Om 11.00 uur gaat ons vliegtuig pas. We horen onze incheckmedewerker van Jetstar weer wat vragen over een onward ticket: 'No, we don't have an onward ticket, we do not even know how long we are going to stay in New Zealand...' Dit geldt dus blijkbaar OOK voor Nieuw Zeeland. Gelukkig doet Jetstar er verder niet moeilijk over en we kunnen door! Onze tussenstop is in Singapore, daar wachten we vijf uur op ons vliegtuig dat ons naar Kiwiland gaat brengen. New Zealand... here we come!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
07 April 2012 - 07:05
Egel (dun Oudste):
Mooie foto's! Wa hedde gullie het goed! -
07 April 2012 - 07:59
Edwin:
"Hmmm... Dit is toch de goeie Jeep nie?" -
07 April 2012 - 08:23
2e Keer D'n Broer:
Wat is internet toch fijn! Behalve als je er WEER niet van op aan kunt...
Gelukkig heb je dan veel steun aan F.J. (die je bij het toppunt van ergernis gewoon uit staat te lachen).
Hebben jullie op de Filipijnen nog wat meegekregen van de natuurramp die zich daar eerder dit jaar heeft voltrokken?
Dan zie je weer hoe buitenlanders ons land altijd zo gestructureerd en georganiseerd vinden:
dat heen en weer geloop tijdens een film in een bioscoop is hier echt heel raar!
Die Walvishaaien zijn super natuurlijk! Prachtig!! (y)
Ik weet niet wat gezonder is: Filipijns bereid voedsel of een grote caramel nogataart in één keer naar binnen werken.
Frans-Jan, sjans is sjans, ook in een bus van een oude vrouw met baard! ;-)
Veel plezier in Nieuw-Zeeland! (eindelijk zonder kakkerlakken...)
Hier komt het eind van de stage in zicht, oriënteren op een afstudeeronderzoek en na de meivakantie begint mijn laatste theorievak. De rest mail ik zodra ik eraan toe kom.
Fijne Pasen!
xx Edwin.
P.S.: Waar was dat naaktvissen ook alweer?
-
07 April 2012 - 11:16
Linda Beckman Lapre:
Hi San en Frans,
Wat een prachtig verhaal weer en wat gek dat al dat haar nou van je gezicht af is FJ. Jammer, geen foto! Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Jullie zullen inderdaad wel reuzen zijn tussen het kleine grut op de Filippijnen. En wat spannend, zwemmen met die haaien. Heel veel plezier in Nieuw Zeeland. Het schijnt er geweldig te zijn. Geniet ervan en ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
ps; FJ EN Sandra, nog van harte gefeliciteerd samen. En wat leuk om dat eens zo te vieren!
Heel veel lieve groetjes,
Linda xxx -
07 April 2012 - 13:02
Corry V D Putte:
frans jan en sandra nog van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag wel apart om je verjaardag aan de andere kant van de wereld te mogen vieren frans jan ik ben benieuwd naar jou foto de volgende keer misschien lijk je nu wel op de paus groetjes uit oostelbeers corry v d putte -
07 April 2012 - 14:29
Tante Irma:
weer een geweldig reisverslag heel hartelijk dank voor jullie goede wensen voor mijn verjaardag met mij ende kids is alles oke heel veel groeten xxx -
07 April 2012 - 15:29
Marco Van Leeuwen:
Allebei hartelijk gefeliciteerd en geniet er daar van,
de foto's zijn weer erg mooi.
Goede reizen!!;-)) -
07 April 2012 - 18:49
Muffie En Snuitje:
koekieees! wat een schitterende verhalen weer! en die fotos!! prachtig! we willen graag nog een foto van fj met kort haar zien!!!
veel liefs van ons xxx -
08 April 2012 - 07:24
Hellimond!:
Godsakke wa'n skon verhalen weer! Echt fantasttisch! Ik ben benieuwd naar jullie NZ avonturen! Fijne paasdagen nog! Ik ben fijn aan het werk. Straks met buzz naar mijn ouders....oehh spannend! Daardoor kan ik helaas niet bij Bien en Arend zijn....Mail jullie nog wel! Dikke kus van min! -
08 April 2012 - 20:22
Mama Marlies:
Nog een fijne Paasdag!Bij onsgaat t regenen en bij jullie zal t weer wel veel beter zijn .Prachtig reisverslag met foto s vooral van de haaien en Frans bij de Jezus-bus.Scheer je je baard weer afof laat je hem weer groeien? Sandra wat een frustratie s op het vliegveld!Toch hilarisch dat je door de stoel zakte ,sorry! Veel plezier in schapenland N. Zeeland !Liefs enkussen Mamaxx -
09 April 2012 - 10:20
Pien:
Weer een topverslag met topfoto's!
Wat super vet zeg die walvishaaien! Ben helemaal niet jaloers....
Fijne 2e paasdag nog!
XX -
10 April 2012 - 08:09
Schoonzussie:
EINDELIJK weer een verhaaltje!! En weer vanalles meegemaakt! Lijkt me echt super gaaf om met walvishaaien te zwemmen.. Die staat bij mij iig ook nog op mn 'bucket-list' ;-) Kreeg ook wel kippenvel toen ik het las, lijkt me echt heel indrukwekkend/bijzonder.
Hopelijk hoeven we nu niet weer zo lang te wachten op een verhaal, want ik ben altijd al erg benieuwd naar jullie verhalen, maar op die van Nieuw Zeeland kan ik ECHT niet meer wachten..
xxx -
10 April 2012 - 08:57
Fritsel...:
Hey vakantiegangers klinkt weer helemaal top! Al ga ik me zo onderhand wel afvragen hoe jullie ooit weer normaal (zover dat al mogelijk was) denken te gaan functioneren in de normale maatschappij als jullie terug zijn haha dat word bagger, zou mooi wegblijven!!! ;-)
Veel plezier nog he samen
Gr -
10 April 2012 - 12:56
Marijn:
De essentie van naaktvissen is dat je hoopt dat ze NIET bijten. -
11 April 2012 - 03:25
Aac Clan Message:
Yooo dieven! Boontje komt om zijn loontje.. haha, sukkelsssss
Als jullie de telefoon terug willen moet je even je eigen nummer bellen of dit nummer: 3483327. Niet iedereen is zoals jullie namelijk;) haha. Hopelijk krijgen we dan weer een berichtje.. good luck! Groeten uut et oost'n -
11 April 2012 - 06:49
Westelbeerse Boerkes:
Haaaaaaiiiiii!!!
Dikke kussen van ons 4! -
11 April 2012 - 10:26
Lange Wapper:
Meer feuteukes plz!! -
13 April 2012 - 21:23
Niels:
Jezus, wat een avonturen! Heel gaaf om dat allemaal te kunnen lezen en have fun overthere! -
14 April 2012 - 00:15
Sandra:
Hai!!
Jeetje San en FJ... kunnen jullie nog een top 3 maken van de meest onvergetelijke momenten van deze hele reis? Mmm.. misschien per bestemming?
De Filipijnen: zwemmen met wasvishaaien, samen jullie verjaardagen vieren op een tropisch strand (nog gefeliciteerd FJ!) en als enige westerlingen op een meer langs een krater ronddobberen: Wauw Wauw Wauw!
En nu in een campervannetje door NZ aan het touren.. cool!! Ik kijk uit naar jullie volgende reisverslag! xx Sandra -
15 Mei 2012 - 12:24
Kooye:
Zeg, hebben jullie in de gaten dat het alweer ruim een maand geleden is dat jullie een reisverslag hebben gemaakt.....??? Wordt weer tijd nie? -
15 Mei 2012 - 12:51
Puddingbrood:
Ik ben het volledig met Kooye eens! Schiet eens op man met dat reisverslag, knikezel..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
