NZ Zuidereiland deel 1
Door: San & frans
Blijf op de hoogte en volg San & Frans
16 Mei 2012 | Nieuw Zeeland, Wellington
Aankomst in Auckland
Na één nacht in de Filipijnse bus naar Manila en één nacht in het vliegtuig landen we op 13 maart met een jetlag in Auckland, New Zealand. Daar zitten tante Lies (tante van Frans-Jan) en neef Gert ons op te wachten. Fijn dat ze ons kunnen ophalen! Het geeft niets dat we een beetje moe zijn want tante Lies buurt wel. We slapen de eerste drie nachten bij haar en daarna nog 2 nachten bij Gert en zijn vrouw Olwyn. Heerlijk om weer eens in een echt huis te zijn! Het is mooi weer en Gert en Olwyn laten ons veel zien van de regio rond Auckland. Het is fijn om even een paar dagen verwend te worden voordat we ons in het Nieuw Zeelandse avontuur storten.
Queenstown, Arrowtown en Wanaka
Op 18 maart is het dan zover en vliegen we van Auckland naar Queenstown op het Zuidereiland; een helse vucht. Bij het inzetten van de daling begint het gerommel en denken we te horen dat er een motor uitvalt en speculeren we of we het wel halen zo tussen de bergen door. Na heel wat heen en weer geschommel en geschud landen we opgelucht met bezwete handen in Queenstown. Phew...! Hier staat onze Jucy campervan klaar die we huren voor 8 weken. Tenminste, dat denken we... Op onze creditcard zit ook een limiet blijkbaar en dus moeten we de rest contant betalen. Frans-Jan loopt het hele vliegveld af voor pinautomaten en heeft zo net het geld contant bij elkaar weten te schrapen zodat we onze camper mee kunnen nemen :-)
Even wennen aan het links rijden en hoppa! we zetten koers naar een natuurcamping met alleen een toilet. We komen aan bij Lake Moke en het regent en het is koud. Dat drukt de pret niet en we koken onze eerste maaltijd buiten onder de achterklep. Wat een feest om zelf weer te koken na al die vette maaltijden in Los Filipinos. Na een koude nacht is het 'sochtends droog en besluiten we om om het meer te lopen. We jagen de schapen op en plukken vlierbessen. Die kun je toch gewoon eten? Nadat we ze gegeten hebben, lezen we op internet dat ze rauw giftig zijn, oeps! We houden elkaar de komende uren nauw in de gaten.
De volgende missie wacht; mountainbikes! We gaan op pad voor mountainbikes die het twee maanden vol kunnen houden. Bij The Warehouse (een soort Hema) kopen we de goedkoopste MTB's die er zijn en een fietsrek voor achter op de camper. Helaas moeten we een week wachten op de fietsen. We besluiten om ondertussen naar Arrowtown en Wanaka te gaan, iets verder naar het noorden. Net als Queenstown is het een supermooie omgeving met mooie blauwe meren, bergen en rivieren. De wandeltochten zijn ook hier zeker de moeite waard, flink wat klimmen maar spectaculaire uitzichten.
Wegenwacht
Weer terug in Queenstown en na een weekend regen in Wanaka halen we onze fietsen op en de bijbehorende spullen. Blij dat we zijn met de gloednieuwe fietsen achterop en dozen vol boodschappen rijden we om 15.30 uur weer naar dezelfde achteraf gelegen camping bij Lake Moke. Het 5 km lange gravelpad is smal en als er een tegenligger aankomt, blijkt Frans-Jan iets te beleefd te zijn en wijkt te ver uit en gilt Sandra: pas op... pas op!! De camper komt tot stilstand en hangt zo scheef over de rand dat Sandra over Frans-Jan zijn schoot eruit moet klimmen. Dan ziet ze pas hoe erg de toestand is; als Frans-Jan 'm in zijn achteruit wil zetten, sleurt ze hem uit de auto. De wielen aan de linkerkant hangen over de rand en de auto leunt op haar onderstel. We hadden zo een meter of vijf omlaag kunnen donderen. Probleem dus... Frans-Jan krijgt een lift naar Queenstown om daar iets te regelen (er is geen bereik met de telefoon) en Sandra blijft bij de camper. Nog steeds bang dat de auto alsnog naar beneden kukelt. Iedereen die langs komt stopt en wil Sandra helpen. Eindelijk komt na 2 uur Frans-Jan met iemand van de Road Assistance. Al snel blijkt zijn wagen veel te licht om onze camper eruit te trekken dus laat hij ons achter en zegt dat hij een takelwagen laat komen.
Het is half 6 en het kan wel zeker een uur duren. Geduldig wachten we af en inmiddels kunnen we erom lachen en maken wat foto's. Al bestaat de kans nog stééds dat heel de camper 5 meter omlaag dondert bij het takelen. Weg borg!? Om half 8 beginnen we het koud te krijgen, het wordt donker en het begint te miezeren. Na nog een uur in de kou besluit Frans-Jan op de fiets richting Queenstown te gaan om te bellen waar ze blijven; zijn ze ons vergeten misschien? Bij Sandra stopt er een camper met 2 Nederlandse jongens, Frans-Jan is inmiddels omgedraaid; in het donker denkt hij namelijk dat dit de Road Assistance is. De jongens parkeren hun camper naast het pad en we worden uitgenodigd om binnen te gaan zitten. Erg welkom! Om half 10 komt dan uiteindelijk de reddende engel met een enorme oplegger. Ze hadden hem een verkeerd adres gegeven dus was hij al uren onderweg...! Hij begint aan de voorbereiding van het takelen en we vinden het retespannend. Na wat instructies takelt hij onze Jucy langzaam uit het 'ravijn'. We vliegen hem om zijn nek van blijdschap en bereiken veilig de camping 200 meter verderop...!
Milford Sound
s'Ochtends proberen we onze fietsen meteen uit en beginnen met een fietstocht om het meer... dat valt verrekte tegen, al gauw lopen we hijgend met de fiets aan de hand omhoog. Tsja, NZ is erg heuvelachtig. Na de fietsrit vervolgen we onze reis naar Te Anau, het begin van de Milford Sound Highway. Daar zien we de twee Nederlanders weer; Jelmer en Emiel. We rijden achter elkaar aan de Highway over, wandelen mooie routes, stoppen bij viewpoints en slapen op natuurcamping bij Lake Gunn halverwege de route. De volgende dag ziet er hetzelfde uit en tegen de avond besluiten we met z'n vieren voor het eerst te gaan wild kamperen, spannend dus. Het is verboden en er staat een boete op van 220 dollar. We hebben een fantastische plek uitgezocht; parkeerplaats met een geweldig uitzicht over de vallei en bergen. Dat is leuk wakker worden! Met z'n vieren rijden we dan door naar Milford Sound om daar een cruise te maken door het diepste fjord van Nieuw Zeeland. Het is mistig; dat past wel het beste bij het 'Lord of the Rings'-gevoel, ook al hadden we graag zon gehad... Met gratis koffie en grote muffins is het een mooie tocht van 1,5 uur :-).
Lake Monowai
De weg terug is dezelfde en we kamperen een eindje beneden Te Anau bij Lake Monowai, ook weer een natuurcamping; afwassen in het meer en niet douchen. Hier treffen we onze twee vrienden nog om de dag erna afscheid te nemen. Onder het genot van bier, wijn en een kampvuur dat ons warm houdt, komen brutale possums ons bespieden. Als we gaan slapen zit heel de camper onder de muggen. Met theedoeken slaan we er een stuk of 30 kapot en vallen in slaap. Niet lang erna worden we weer wakker en warempel... het stikt weer van de muggen... Pats, mep, splet en we kunnen weer slapen. Dit scenario herhaalt zich meerdere keren per nacht, we worden er gek van. Nee, er staat geen raam open bevestigen we elkaar, daar kan het echt niet aan liggen. Tussen het slapen door wordt er dus akelig wat gemept. s'Ochtends vragen we Emiel en Jelmer of ze ook zo'n last hadden van die rotmuggen: Muggen? nee hoor helemaal niks. Huh??? Dan zien we dat er tóch gewoon een raampje staat opengeklapt... %$#@&*!! ... Iemand heeft het dan ook even heel zwaar ;-)
Invercargill and The Catlins
Voor een schoonmaakbeurt gaan we weer eens naar een camping met douche, dat werd hoog tijd. In Invercargill aan de zuidkust wassen we alles uit, laden we alles op en nemen een lekkere douche. Het is superlekker weer en we besluiten te gaan bbq-en, heerlijk!
Hierna gaan we op weg naar het gebied de Catlins. Het is een langgerekt kustgebied in het zuidoosten waar oeroude bossen met veel watervallen en rivieren overgaan in strand en zee. Het is een ruige kustlijn en als we op het strand wandelen zien we twee kolossen van zeeleeuwen (mannetjes) liggen. Enthousiast lopen we erop af en worden totaal genegeerd. Dit pikken we dus niet he! Frans-Jan waagt het er één aan te raken. Dit vindt hij niet leuk en dreigt door al grommend z'n kop om hoog te gooien en zich richting Frans-Jan te "rennen". Verderop loopt een eenzame yellow-eyed pinguin, een zeldzaam soort die alleen in NZ voorkomt. Dan zien we een grote groep zeeleeuwen; vrouwtjes, mannetjes en jonkies. Ze hebben het allemaal erg druk met elkaar en zo kunnen we er dichtbij komen; ze hebben ons amper in de gaten.
Als de avond valt, koken we ergens op een parkeerplaats en bedenken waar we kunnen slapen. Het wild kamperen bevalt ons wel. De Catlins regio is redelijk onbewoond en we parkeren de camper op een lange inrit van één of ander vogel-research-centrum met een verroest hek. We verwachten hier niemand meer zo laat, maar zodra we in bed liggen komt er een paar keer een groep mensen langs?! We moeten erg opvallen maar ook zij hebben het te druk met elkaar zodat wij 'gerust' kunnen gaan slapen. We doeken onze toko om 7 uur op en gaan op een andere plek ontbijten. Al vroeg zijn we aan de wandel; het is erg rustig nog en het is er prachtig. Als we eind van de middag een bord zien om te kamperen bij de boer voor weinig geld verloochenen we onze afkomst niet en zijn we meteen om :-). Tussen de paarden, koeien en kippen voelen we ons wat veiliger.
Dunedin and Otago Peninsula
Vroem vroem en al vroeg vervolgt onze weg zich naar Dunedin aan de oostkust. In tegenstelling tot Invercargill is dit een leuke, gezellige stad. Vlakbij ligt het schiereiland Otago Peninsula met o.a. een grote kolonie albatrossen. De weg naar de punt van het schiereiland leggen we voor de helft af met de auto, de andere helft met de fiets; een mooi stuk. Om de kolonie te bezichtigen moet je een klap geld betalen (alle activiteiten zijn in NZ hartstikkeduur) dus wij houden het bij het informatiecentrum en een picknick op het uiterste punt en zien welgeteld één albatros voorbij vliegen :-).
Aangekomen bij de camping gaat Frans-Jan vol verwachting zijn nieuwe vishengel uitproberen en komt een paar uur later zo blij als een kind terug met een yellow-eyed mullet (soort haring). Als we de volgende ochtend weer op weg zijn naar Dunedin en een koffiestop maken aan de zee, vangt Frans-Jan weer een vis. Rara wat eten we vanavond?
Rond een uur of twee komen we aan bij Ian Wilson en zijn vrouw, het zijn kennissen van tante Lies waar we een doos vol macademianoten afgeven voor haar. We worden hartelijk ontvangen en ze rijden ons rond in Dunedin en omgeving en worden getrakteerd op het állerlekkerste ijs wat we ooit hebben gegeten: Nieuw Zeelands Hokey Pokey Icecream. De volgende avond gaan we met hen naar het enige overdekte stadion in NZ voor een rugbywedstrijd. Leuk om een keer te zien al snappen we niks van de spelregels. Het gaat er in ieder geval niet zacht aan toe. We verbazen ons erover dat geen enkele gele of rode kaart wordt uitgedeeld...
We 'beklimmen' uiteraard nog de steilste straat ter wereld (een studente is hier niet levend vanaf gekomen toen ze dronken in winkelwagentje naar beneden wilde rollen); Baldwin Street. We krijgen flashbacks naar de Chinese muur, zo steil. Op de Farmers Market slaan we groenten en fruit in, gaan naar de bieb om te internetten en maken lekkere dingen voor Pasen op de camping: Banoffee Pie en pompoenbroodjes. Zo hebben we zondag een heerlijk uitgebreid paasontbijt met o.a. veel eieren (drie ei is een paasei). Daar zitten we dan naast de andere schraperige backpackersontbijtjes decadent te doen. In de camper kan Sandra op zoek naar chocolade-eieren verstopt door de paashaas. Helaas moet ze die wél delen met de paashaas.
Mouraki Boulders, Lake Tekapo en Lake Pukaki
Het wordt weer tijd om verder te gaan en onze volgende stop zijn de Mouraki Boulders. Dit zijn eeuwenoude, grote, ronde keien op het strand met een soort zeshoekig bijenpatroon erop. Het is Pasen en dus erg druk en we moeten moeite doen voor een foto waarop het lijkt alsof we er alleen zijn. Verder naar het noorden stoppen we bij Oamaru; een artistiek stadje met bijzondere winkels, artistieke café's en limestone gebouwen. We besluiten om niet langs de kust verder richting het noorden te rijden maar een route te nemen door het binnenland. Zo komen we langs Lake Tekapo en Lake Pukaki. Twee superblauwe gletsjermeren. Wanneer we op zoek gaan naar de camping zijn we zo ver achteraf dat onze navigatie er niks meer van snapt; wij dus ook niet. Dan maar weer illegaal kamperen; we zetten de camper een beetje beschut neer en voelen ons toch niet op ons gemak. Ook hier gaan verhalen rond van toeristen die ergens achteraf... We moeten hier iets anders op verzinnen de volgende keer.
Christchurch
In de loop van de volgende dag komen we aan in Christchurch, het regent dat het giet. Door de aardbevingen in 2011 is er veel verwoest en zijn ze nog volop bezig om alles op te bouwen. Het hele centrum is amper te bereiken en de grote Art Gallery is helaas gesloten. We besteden de regendag verder in de bibliotheek en in de keuken en de warme tv kamer van de camping. Gelukkig is het de volgende dag droog en gaan we Christchurch met z'n vele parken op de fiets verkennen. Als we op een bankje aan een stroompje aan het picknicken zijn worden we ineens door elkaar geschud. Verward kijken we elkaar aan om te zien waarom ons bankje beweegt. Na nog een paar schokken dringt het tot ons door; naschokken van de aardbeving. Schaal 4.6 horen we later!
Kaikoura
Volgens onze privé reisadviseuses in Holland is Kaikoura de volgende plaats waar we heen moeten gaan. Blijkbaar wemelt het hier van de zeehonden, walvissen en dolfijnen. Langs de westkust rijden we verder omhoog en als we in Kaikoura aankomen is het al donker. We passen onze nieuw uitgedachte methode toe van 'wild kamperen' en zetten de camper gewoon in een woonwijk. Wel zorgen we ervoor dat we vóór 7 uur in de ochtend weg zijn en rijden dan een paar straten verderop naar de kust om te ontbijten. Gelukkig zijn er door heel NZ veel openbare toiletten :-) Aangekomen bij de kust slaan we bijna steil achterover hoe mooi het daar is. Kaikoura ligt in een grote baai waar bergen met besneeuwde toppen uit de zee lijken te rijzen.
We lopen in de middag een lange wandelroute langs de mooie kust van het schiereiland. Helaas zien we geen walvissen of dolfijnen maar wel heel veel zeehonden. De zon schijnt weer volop en daar hebben veel geluk mee, zeker rond deze tijd van het jaar. We zoeken onze slaapplek weer op in de woonwijk en de volgende dag rijden we richting de westkust. In Hanmer Springs maken we een eerste stop en de volgende dag vervolgt de route verder naar het westen. Het is zo'n mooie route door de bergen en het landschap met herfstkleuren.
Omdat we jullie niet in één keer willen vermoeien met zo'n lang verhaal zullen we de rest binnenkort plaatsen! Byebye :-)
Na één nacht in de Filipijnse bus naar Manila en één nacht in het vliegtuig landen we op 13 maart met een jetlag in Auckland, New Zealand. Daar zitten tante Lies (tante van Frans-Jan) en neef Gert ons op te wachten. Fijn dat ze ons kunnen ophalen! Het geeft niets dat we een beetje moe zijn want tante Lies buurt wel. We slapen de eerste drie nachten bij haar en daarna nog 2 nachten bij Gert en zijn vrouw Olwyn. Heerlijk om weer eens in een echt huis te zijn! Het is mooi weer en Gert en Olwyn laten ons veel zien van de regio rond Auckland. Het is fijn om even een paar dagen verwend te worden voordat we ons in het Nieuw Zeelandse avontuur storten.
Queenstown, Arrowtown en Wanaka
Op 18 maart is het dan zover en vliegen we van Auckland naar Queenstown op het Zuidereiland; een helse vucht. Bij het inzetten van de daling begint het gerommel en denken we te horen dat er een motor uitvalt en speculeren we of we het wel halen zo tussen de bergen door. Na heel wat heen en weer geschommel en geschud landen we opgelucht met bezwete handen in Queenstown. Phew...! Hier staat onze Jucy campervan klaar die we huren voor 8 weken. Tenminste, dat denken we... Op onze creditcard zit ook een limiet blijkbaar en dus moeten we de rest contant betalen. Frans-Jan loopt het hele vliegveld af voor pinautomaten en heeft zo net het geld contant bij elkaar weten te schrapen zodat we onze camper mee kunnen nemen :-)
Even wennen aan het links rijden en hoppa! we zetten koers naar een natuurcamping met alleen een toilet. We komen aan bij Lake Moke en het regent en het is koud. Dat drukt de pret niet en we koken onze eerste maaltijd buiten onder de achterklep. Wat een feest om zelf weer te koken na al die vette maaltijden in Los Filipinos. Na een koude nacht is het 'sochtends droog en besluiten we om om het meer te lopen. We jagen de schapen op en plukken vlierbessen. Die kun je toch gewoon eten? Nadat we ze gegeten hebben, lezen we op internet dat ze rauw giftig zijn, oeps! We houden elkaar de komende uren nauw in de gaten.
De volgende missie wacht; mountainbikes! We gaan op pad voor mountainbikes die het twee maanden vol kunnen houden. Bij The Warehouse (een soort Hema) kopen we de goedkoopste MTB's die er zijn en een fietsrek voor achter op de camper. Helaas moeten we een week wachten op de fietsen. We besluiten om ondertussen naar Arrowtown en Wanaka te gaan, iets verder naar het noorden. Net als Queenstown is het een supermooie omgeving met mooie blauwe meren, bergen en rivieren. De wandeltochten zijn ook hier zeker de moeite waard, flink wat klimmen maar spectaculaire uitzichten.
Wegenwacht
Weer terug in Queenstown en na een weekend regen in Wanaka halen we onze fietsen op en de bijbehorende spullen. Blij dat we zijn met de gloednieuwe fietsen achterop en dozen vol boodschappen rijden we om 15.30 uur weer naar dezelfde achteraf gelegen camping bij Lake Moke. Het 5 km lange gravelpad is smal en als er een tegenligger aankomt, blijkt Frans-Jan iets te beleefd te zijn en wijkt te ver uit en gilt Sandra: pas op... pas op!! De camper komt tot stilstand en hangt zo scheef over de rand dat Sandra over Frans-Jan zijn schoot eruit moet klimmen. Dan ziet ze pas hoe erg de toestand is; als Frans-Jan 'm in zijn achteruit wil zetten, sleurt ze hem uit de auto. De wielen aan de linkerkant hangen over de rand en de auto leunt op haar onderstel. We hadden zo een meter of vijf omlaag kunnen donderen. Probleem dus... Frans-Jan krijgt een lift naar Queenstown om daar iets te regelen (er is geen bereik met de telefoon) en Sandra blijft bij de camper. Nog steeds bang dat de auto alsnog naar beneden kukelt. Iedereen die langs komt stopt en wil Sandra helpen. Eindelijk komt na 2 uur Frans-Jan met iemand van de Road Assistance. Al snel blijkt zijn wagen veel te licht om onze camper eruit te trekken dus laat hij ons achter en zegt dat hij een takelwagen laat komen.
Het is half 6 en het kan wel zeker een uur duren. Geduldig wachten we af en inmiddels kunnen we erom lachen en maken wat foto's. Al bestaat de kans nog stééds dat heel de camper 5 meter omlaag dondert bij het takelen. Weg borg!? Om half 8 beginnen we het koud te krijgen, het wordt donker en het begint te miezeren. Na nog een uur in de kou besluit Frans-Jan op de fiets richting Queenstown te gaan om te bellen waar ze blijven; zijn ze ons vergeten misschien? Bij Sandra stopt er een camper met 2 Nederlandse jongens, Frans-Jan is inmiddels omgedraaid; in het donker denkt hij namelijk dat dit de Road Assistance is. De jongens parkeren hun camper naast het pad en we worden uitgenodigd om binnen te gaan zitten. Erg welkom! Om half 10 komt dan uiteindelijk de reddende engel met een enorme oplegger. Ze hadden hem een verkeerd adres gegeven dus was hij al uren onderweg...! Hij begint aan de voorbereiding van het takelen en we vinden het retespannend. Na wat instructies takelt hij onze Jucy langzaam uit het 'ravijn'. We vliegen hem om zijn nek van blijdschap en bereiken veilig de camping 200 meter verderop...!
Milford Sound
s'Ochtends proberen we onze fietsen meteen uit en beginnen met een fietstocht om het meer... dat valt verrekte tegen, al gauw lopen we hijgend met de fiets aan de hand omhoog. Tsja, NZ is erg heuvelachtig. Na de fietsrit vervolgen we onze reis naar Te Anau, het begin van de Milford Sound Highway. Daar zien we de twee Nederlanders weer; Jelmer en Emiel. We rijden achter elkaar aan de Highway over, wandelen mooie routes, stoppen bij viewpoints en slapen op natuurcamping bij Lake Gunn halverwege de route. De volgende dag ziet er hetzelfde uit en tegen de avond besluiten we met z'n vieren voor het eerst te gaan wild kamperen, spannend dus. Het is verboden en er staat een boete op van 220 dollar. We hebben een fantastische plek uitgezocht; parkeerplaats met een geweldig uitzicht over de vallei en bergen. Dat is leuk wakker worden! Met z'n vieren rijden we dan door naar Milford Sound om daar een cruise te maken door het diepste fjord van Nieuw Zeeland. Het is mistig; dat past wel het beste bij het 'Lord of the Rings'-gevoel, ook al hadden we graag zon gehad... Met gratis koffie en grote muffins is het een mooie tocht van 1,5 uur :-).
Lake Monowai
De weg terug is dezelfde en we kamperen een eindje beneden Te Anau bij Lake Monowai, ook weer een natuurcamping; afwassen in het meer en niet douchen. Hier treffen we onze twee vrienden nog om de dag erna afscheid te nemen. Onder het genot van bier, wijn en een kampvuur dat ons warm houdt, komen brutale possums ons bespieden. Als we gaan slapen zit heel de camper onder de muggen. Met theedoeken slaan we er een stuk of 30 kapot en vallen in slaap. Niet lang erna worden we weer wakker en warempel... het stikt weer van de muggen... Pats, mep, splet en we kunnen weer slapen. Dit scenario herhaalt zich meerdere keren per nacht, we worden er gek van. Nee, er staat geen raam open bevestigen we elkaar, daar kan het echt niet aan liggen. Tussen het slapen door wordt er dus akelig wat gemept. s'Ochtends vragen we Emiel en Jelmer of ze ook zo'n last hadden van die rotmuggen: Muggen? nee hoor helemaal niks. Huh??? Dan zien we dat er tóch gewoon een raampje staat opengeklapt... %$#@&*!! ... Iemand heeft het dan ook even heel zwaar ;-)
Invercargill and The Catlins
Voor een schoonmaakbeurt gaan we weer eens naar een camping met douche, dat werd hoog tijd. In Invercargill aan de zuidkust wassen we alles uit, laden we alles op en nemen een lekkere douche. Het is superlekker weer en we besluiten te gaan bbq-en, heerlijk!
Hierna gaan we op weg naar het gebied de Catlins. Het is een langgerekt kustgebied in het zuidoosten waar oeroude bossen met veel watervallen en rivieren overgaan in strand en zee. Het is een ruige kustlijn en als we op het strand wandelen zien we twee kolossen van zeeleeuwen (mannetjes) liggen. Enthousiast lopen we erop af en worden totaal genegeerd. Dit pikken we dus niet he! Frans-Jan waagt het er één aan te raken. Dit vindt hij niet leuk en dreigt door al grommend z'n kop om hoog te gooien en zich richting Frans-Jan te "rennen". Verderop loopt een eenzame yellow-eyed pinguin, een zeldzaam soort die alleen in NZ voorkomt. Dan zien we een grote groep zeeleeuwen; vrouwtjes, mannetjes en jonkies. Ze hebben het allemaal erg druk met elkaar en zo kunnen we er dichtbij komen; ze hebben ons amper in de gaten.
Als de avond valt, koken we ergens op een parkeerplaats en bedenken waar we kunnen slapen. Het wild kamperen bevalt ons wel. De Catlins regio is redelijk onbewoond en we parkeren de camper op een lange inrit van één of ander vogel-research-centrum met een verroest hek. We verwachten hier niemand meer zo laat, maar zodra we in bed liggen komt er een paar keer een groep mensen langs?! We moeten erg opvallen maar ook zij hebben het te druk met elkaar zodat wij 'gerust' kunnen gaan slapen. We doeken onze toko om 7 uur op en gaan op een andere plek ontbijten. Al vroeg zijn we aan de wandel; het is erg rustig nog en het is er prachtig. Als we eind van de middag een bord zien om te kamperen bij de boer voor weinig geld verloochenen we onze afkomst niet en zijn we meteen om :-). Tussen de paarden, koeien en kippen voelen we ons wat veiliger.
Dunedin and Otago Peninsula
Vroem vroem en al vroeg vervolgt onze weg zich naar Dunedin aan de oostkust. In tegenstelling tot Invercargill is dit een leuke, gezellige stad. Vlakbij ligt het schiereiland Otago Peninsula met o.a. een grote kolonie albatrossen. De weg naar de punt van het schiereiland leggen we voor de helft af met de auto, de andere helft met de fiets; een mooi stuk. Om de kolonie te bezichtigen moet je een klap geld betalen (alle activiteiten zijn in NZ hartstikkeduur) dus wij houden het bij het informatiecentrum en een picknick op het uiterste punt en zien welgeteld één albatros voorbij vliegen :-).
Aangekomen bij de camping gaat Frans-Jan vol verwachting zijn nieuwe vishengel uitproberen en komt een paar uur later zo blij als een kind terug met een yellow-eyed mullet (soort haring). Als we de volgende ochtend weer op weg zijn naar Dunedin en een koffiestop maken aan de zee, vangt Frans-Jan weer een vis. Rara wat eten we vanavond?
Rond een uur of twee komen we aan bij Ian Wilson en zijn vrouw, het zijn kennissen van tante Lies waar we een doos vol macademianoten afgeven voor haar. We worden hartelijk ontvangen en ze rijden ons rond in Dunedin en omgeving en worden getrakteerd op het állerlekkerste ijs wat we ooit hebben gegeten: Nieuw Zeelands Hokey Pokey Icecream. De volgende avond gaan we met hen naar het enige overdekte stadion in NZ voor een rugbywedstrijd. Leuk om een keer te zien al snappen we niks van de spelregels. Het gaat er in ieder geval niet zacht aan toe. We verbazen ons erover dat geen enkele gele of rode kaart wordt uitgedeeld...
We 'beklimmen' uiteraard nog de steilste straat ter wereld (een studente is hier niet levend vanaf gekomen toen ze dronken in winkelwagentje naar beneden wilde rollen); Baldwin Street. We krijgen flashbacks naar de Chinese muur, zo steil. Op de Farmers Market slaan we groenten en fruit in, gaan naar de bieb om te internetten en maken lekkere dingen voor Pasen op de camping: Banoffee Pie en pompoenbroodjes. Zo hebben we zondag een heerlijk uitgebreid paasontbijt met o.a. veel eieren (drie ei is een paasei). Daar zitten we dan naast de andere schraperige backpackersontbijtjes decadent te doen. In de camper kan Sandra op zoek naar chocolade-eieren verstopt door de paashaas. Helaas moet ze die wél delen met de paashaas.
Mouraki Boulders, Lake Tekapo en Lake Pukaki
Het wordt weer tijd om verder te gaan en onze volgende stop zijn de Mouraki Boulders. Dit zijn eeuwenoude, grote, ronde keien op het strand met een soort zeshoekig bijenpatroon erop. Het is Pasen en dus erg druk en we moeten moeite doen voor een foto waarop het lijkt alsof we er alleen zijn. Verder naar het noorden stoppen we bij Oamaru; een artistiek stadje met bijzondere winkels, artistieke café's en limestone gebouwen. We besluiten om niet langs de kust verder richting het noorden te rijden maar een route te nemen door het binnenland. Zo komen we langs Lake Tekapo en Lake Pukaki. Twee superblauwe gletsjermeren. Wanneer we op zoek gaan naar de camping zijn we zo ver achteraf dat onze navigatie er niks meer van snapt; wij dus ook niet. Dan maar weer illegaal kamperen; we zetten de camper een beetje beschut neer en voelen ons toch niet op ons gemak. Ook hier gaan verhalen rond van toeristen die ergens achteraf... We moeten hier iets anders op verzinnen de volgende keer.
Christchurch
In de loop van de volgende dag komen we aan in Christchurch, het regent dat het giet. Door de aardbevingen in 2011 is er veel verwoest en zijn ze nog volop bezig om alles op te bouwen. Het hele centrum is amper te bereiken en de grote Art Gallery is helaas gesloten. We besteden de regendag verder in de bibliotheek en in de keuken en de warme tv kamer van de camping. Gelukkig is het de volgende dag droog en gaan we Christchurch met z'n vele parken op de fiets verkennen. Als we op een bankje aan een stroompje aan het picknicken zijn worden we ineens door elkaar geschud. Verward kijken we elkaar aan om te zien waarom ons bankje beweegt. Na nog een paar schokken dringt het tot ons door; naschokken van de aardbeving. Schaal 4.6 horen we later!
Kaikoura
Volgens onze privé reisadviseuses in Holland is Kaikoura de volgende plaats waar we heen moeten gaan. Blijkbaar wemelt het hier van de zeehonden, walvissen en dolfijnen. Langs de westkust rijden we verder omhoog en als we in Kaikoura aankomen is het al donker. We passen onze nieuw uitgedachte methode toe van 'wild kamperen' en zetten de camper gewoon in een woonwijk. Wel zorgen we ervoor dat we vóór 7 uur in de ochtend weg zijn en rijden dan een paar straten verderop naar de kust om te ontbijten. Gelukkig zijn er door heel NZ veel openbare toiletten :-) Aangekomen bij de kust slaan we bijna steil achterover hoe mooi het daar is. Kaikoura ligt in een grote baai waar bergen met besneeuwde toppen uit de zee lijken te rijzen.
We lopen in de middag een lange wandelroute langs de mooie kust van het schiereiland. Helaas zien we geen walvissen of dolfijnen maar wel heel veel zeehonden. De zon schijnt weer volop en daar hebben veel geluk mee, zeker rond deze tijd van het jaar. We zoeken onze slaapplek weer op in de woonwijk en de volgende dag rijden we richting de westkust. In Hanmer Springs maken we een eerste stop en de volgende dag vervolgt de route verder naar het westen. Het is zo'n mooie route door de bergen en het landschap met herfstkleuren.
Omdat we jullie niet in één keer willen vermoeien met zo'n lang verhaal zullen we de rest binnenkort plaatsen! Byebye :-)
-
16 Mei 2012 - 05:34
Kooye!:
Haha! Gisteren nog een reacties bij jullie vorige verslag geplaatst... Telepathie noemen ze dat..
Héhé, eindelijk eens wat bekende verhalen en beelden! NZ, wat een land! Gelukkig ben ik niet zo'n oen die de camper zo goed als IN een ravijn rijdt! Wanne kluns!
Milford sounds.... Dunedin (die steile weg hebben wij gewoon met de camper gereden hoor)..... Otago Peninsula....The Catlins... KAIKOURA!.... Lake Tekapo... Allemaal Prachtig! Ben zeer benieuwd naar jullie volgende verhaal!
Gaan jullie ook nog naar het noordereiland?
Geniet! -
16 Mei 2012 - 06:07
@ Puddingbrood:
Ze hebben goed geluisterd!! -
16 Mei 2012 - 06:28
Ilse (reisadviseuse):
JALOERSSSSS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Volgens mij hebben jullie nog heel wat meer te vertellen over zuider-eiland; Gletsjer!? Westkust?! Nelson?! Abel Tasman?! En is helemaal niet vermoeiend die verhalen, dus schiet maar op met het volgende verhaal... ;-) :-D
xxx -
16 Mei 2012 - 06:32
Muffies:
Wat een schitterend verhaal en mooie fotos!! wij willen meeeeeer!!!!
love jullie en geniet nog ff de laatste dagen!!!
liefs van ons xxx -
16 Mei 2012 - 06:53
Beers:
Wow, eindelijk!!!! Ik ben het met Ilse eens!!! Meer meer meer verhalen en foto's!!!
Hele dikke kus van Janske en Ties (en ook van Geer en mijzelf natuurlijk!!!) -
16 Mei 2012 - 07:06
Jezus Crisdus:
Hee tok en koek, da was toch wel ff geleden geloof ik, al heb ik wel al het 1 en ander op de mail gezien. Het gaat jullie nog steeds goed gelukkig, zelfs na al het wildkamperen, denk dat de mensen in de woonwijk ook behoorlijk bang zijn geweest maar dat terzijde... Ben nog steeds jaloers, tis toch net iets anders dan Gran Canaria zo te zien, al stikte het daar dan weer van de albatrossen (for free), wat dus helemaal niet waar is, hebben zelfs geen kanarie ( de vogel) gezien...wel wat meeuwen en tenslotte is zo'n albatros toch gewoon een meeuw met obesitas zullen we maar zeggen... anyway's wens ik jullie nog een hele fijne voortzetting van de mooie reis, zelfs een easterbunny daar, dus alleen maar 18 zakken gevulde eitjes pp gemist en natuurlijk een hoop gezelligheid, friet, herrie en aanverwante zaken... Maar goed, over de helft, dus heel lang hoeven we jullie gelukkig niet meer te missen. Liefs vd rivier!!! XXX -
16 Mei 2012 - 07:24
Fritsel...:
Zo een smal weggetje was het toch niet.....wat ben de tegen gekomen een enorme tank? Of ken de gewoon echt niet rijden? Ik zal het maar op het laatste houden ;-)
Maar vette verhalen en fotos hoor! Wij gaan hier maar weer eens beginnen met het zomervoetbal op de donderdagavond, wat zulen we jou talent en gezelschap missen dit jaar ;-)
Veel plezier nog daar
Groetuhhhhh -
16 Mei 2012 - 10:32
Edwin:
Prachtig aan al die meren, zeg!
Hadden Jelmer en Emiel nog scheertips voor Frans-Jan?
Worden jullie met de Fuck You t-shirts from Eindhoven aan nog steeds gastvrij ontvangen??
Goeie reis naar de Fillipijnen! :-)
xx Edwin & Remco. -
16 Mei 2012 - 12:53
Linda Beckman Lapre:
Damn! Waar is je baardje??? haha..
-
16 Mei 2012 - 18:43
Eric:
Hallo samen,
Heb weer genoten van jullie geweldige verhaal met de bijbehorende foto's.
Zit alweer te wachten op het volgende avontuur.
Geniet ervan en nog veel plzr!
Gr. Eric en Brigitte -
16 Mei 2012 - 19:35
Mariska En Frank:
Ziet er weer erg goed uit allemaal. Wat een leven. Kijk nog maar eens goed naar dat rugby, zo voetbal jij al heel je leven!! Heel veel plezier nog!
Groeten,
Mariska en Frank -
16 Mei 2012 - 21:32
Vivke:
Hoiiiii!! Wat gaaf om dit te lezen... Weer ff herinneringen ophalen voor mezelf! Ben benieuwd wat jullie verder nog gaan meemaken in nz. Echt geweldig!!! Xx -
16 Mei 2012 - 22:27
Seel:
Mooie foto's weer! -
17 Mei 2012 - 13:15
Marian:
Jeeetje, Ik kan het niet nog meer vertellen. Jullie maken me echt heel jaloers! Schitterend en nog steeds zooooo leuk samen! Hartstikke hartverwarmend om te lezen. Mooie foto's al oogt het een beetje koud met al die truien. Maar ja, te perfect kan ook niet!
Geniet ze nog lieve mensjes! Dikke kus! -
17 Mei 2012 - 13:46
Ab Kuiper:
heel fijn om jullie te kunnen volgen op deze manier.
Nog heel veel leuks en plezier toegewenst,
Groetjes,
Ab en Henriette -
17 Mei 2012 - 19:52
Pien:
Geweldig verslag weer! En die foto's hilarisch vooral de plankende San en de rugby foto met de shirts fuck you we're from Eindhoven, ik dacht al dat jullie de weg kwijt waren maar goed te zien dat jullie nog steeds weten waar jullie vandaan komen! ;-)
Mis jullie!
Geniet ervan en groeten van Riethoven!
XXX -
18 Mei 2012 - 15:14
Mama Marlies:
Lieverds! Alweer n prachtig reisverslag met vooral mooie natuurfoto s Dus de Paashaas komt ooknin N. zealand Je mag bij mij ook n keer vis bakken Fr. Jan Over t ongeluk zullen we t maar niet meer hebben! Dus take care en nog veel plezier samen Liefs Mamaxxxxxx -
18 Mei 2012 - 20:42
Sonja Teurlincx:
Schitterend verhaal, mooie foto's! En ik...., ik krijg heimwee...!
Geniet er van saampjes!
Het Noordereiland is nog "bultiger" dan het zuidereiland, dus pas goed op! :-D
Grs uit Deurne -
22 Mei 2012 - 09:41
Wendy:
Wat een indrukwekkende en mooie foto's! Echt super!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
