Thailand

Inmiddels touren we alweer zo'n twee maanden rond down under maar ons verslag van Thailand is dan eindelijk klaar... Sawadeekaaaa!

Als we in de lucht hangen en over een uur in Singapore zullen landen, krijgen we een ingeving om van ons reisplan af te wijken. De Filipijnen worden hoppatee ingeruild voor Thailand. Dat betekent dat we, als we geland zijn, snel achter onze bagage aan moeten gaan voordat die wél op weg is naar Manila. We doen het zo: 'Bagage al naar Manila? Dan wij ook naar Manila.' De bagage blijkt ook liever naar Thailand te gaan en binnen no time staan we met onze backpacks te koekeloeren op Singapore Airport. Inmiddels is het 21.00 uur en we zoeken een slaapplek op één van de harde bankjes en trekken een deken over ons heen, welterusten.

Om vijf uur zijn we klaarwakker en boeken op internet een vlucht naar Bangkok. De voordeligste vlucht gaat overmorgen dus dat betekent nog twee daagjes verblijven in Singapore, wat een straf. We boeken ook maar gauw een hostel in de wijk 'Little India' en pakken dan de metro naar de stad. Het lijkt alsof we weer in India zijn; starende Indiërs, Indiaase kruidenlucht, lekkere curries en chapatis... alleen dan allemaal 'een beetje' beschaafder en schoner.

Singapore is een superstad; 'smiddags lopen we door een perfect aangelegde botanisch tuin en eten een bord vol Indiase curry en dosa's. 's Avonds zijn we in Chinatown en eten daar Vietnamees. Het is één grote culturele en culinaire bedoening hier. Later op de avond lopen we naar de rivier, hier is het te doen; overal terrassen, bandjes, barretjes en een vette skyline.

We liggen op een dorm met uiteraard weer snurkende... Aziaten!! Na het ontbijt willen we nog naar een park lopen voordat we naar Bangkok gaan. We draaien halverwege om en we zijn net op tijd weer terug als het met bakken uit de lucht valt. Op de valreep eten we als lunch nog Indiaas en lopen dan bepakt en bezakt in de benauwde hitte naar het metrostation. Op naar het vliegveld voor onze vlucht naar Bangkok.

Om 15.30 uur hangen we alweer in de lucht en nemen bij aankomst in Bangkok de metro en taxi naar ons geboekte hostel. Als de taxi steeds maar verder weg rijdt van Kao San Road, wordt het duidelijk dat we ons hebben vergist in de locatie van het hostel... We vragen de chauffeur om te draaien en ons weer af te zetten bij KS Road. Dat lijkt hem ook een beter idee. Onze schouders hebben het zwaar te verduren vandaag en we lopen het eerste het beste hostel binnen en komen terecht op een kamertje met waaier en erg smal bed. Prima voor deze nacht, het is inmiddels al 20.00 uur, geen zin om verder te zoeken. Na een lekker koude douche ploffen we neer op een terras met een Singapore Sling en een Chang bier op het drukke KS Road en eten Pad Thai van een straatkraampje. Het is echt leuk om weer in Bangkok te zijn! We liggen de helft van de nacht wakker van de muziek van omliggende bars en discotheken. De volgende dag zoeken we maar een ander hostel. Het is weer bloedheet en zien al op tegen 500 meter lopen met al onze spullen! Helaas moeten we ook nog naar de vijfde verdieping voor onze kamer :-). We vermaken ons prima op KS Road met terrasjes en kraampjes en bezoeken nog de grote nieuwe avondmarkt 'Asiatique'.

Misschien zijn de Thai nog wel de vriendelijkste Aziatische mensen die we zijn tegengekomen op onze reis. Waar we wel aan moeten wennen is dat ze niet bepaald uitblinken in hun Engels. Voorbeeld: 'Where does the bus drop us off?' 'Uh Yes!' 'Okeeeee.......!?' Of: 'A fruitjuice please but NO sugar' 'Yes, OK, no sugar'. Even later zitten we aan een heerlijke fruitjuice die barst van de suiker. Het ene misverstand na het andere volgt elkaar snel op en we lachen ons een ongeluk. We geven het op om 'ingewikkelde' vragen te stellen. Andersom geldt eigenlijk hetzelfde, de vraag: 'Joe wan laaaaaaaai?' begrijpen wij ook niet; of je rijst wilt. Wij verstaan ook niet alles...

Op maandag 28 mei worden we om 07.00 uur opgehaald om naar Kanchanaburi te gaan waar ook de Brigde on River Kwai is. In een minibus zitten we gepropt tussen alleen maar Aziaten en na 2,5 uur komen we aan bij een groot kerkhof met oorlogsslachtoffers. De helft van de graven zijn van Nederlandse soldaten. De dag bestaat verder uit een treinrit over de Death Railway, een lunch aan het water, een ritje op een olifant, een bambooraft en een bezoek aan een waterval. Hier worden we gewaarschuwd want het is 'velly slippely'! Om 19.00 uur worden we weer netjes afgezet.

De volgende dag pakken we de bus om 07.15 uur naar Ayutthaya en willen daar blijven overnachten. Het is de oude hoofdstad van Thailand met erg veel tempels en ruïnes. De gids snapt niet helemaal wat hij moet doen met ons; we zitten namelijk in een busje met dagtripmensen die Ayutthaya willen zien en wij hebben alleen het vervoer betaald hierheen. We doen toch de helft van de rondleiding mee en zien zo al heel wat highlights van de stad, wij vinden het wel prima. Na honderd keer uitleggen begrijpt de gids eindelijk dat we eigenlijk gewoon in het centrum afgezet moeten worden. We bedanken voor de rondleiding en vinden gelukkig gauw een hostel; Tony's Place. In de avond maken we een boottocht langs verschillende tempels en onderweg valt er nog een flinke stortbui. Gelukkig is die van korte duur en daarna trakteren we ons op een Thaise rug- en schoudermassage :-)

De volgende dag is het te heet om ons aan het plan te houden om de rest van de ruïnes per fiets te bekijken en pakken de bus terug naar Bangkok rond de middag. Dan wordt het tijd om het paradijs op te gaan zoeken; de eilanden bij de zuidoostkust. Donderdag 31 mei zetten we onze bagage in een kluis op het treinstation en gaan nog even Chinatown in; de grootste ter wereld. In een klein restaurantje scheppen we ons bord vol met Chinese lekkernijen en als de knoerharde stortregen voorbij is, zoeken we onze nachttrein op. We begrijpen niks van de stoelen die in bedden getransformeerd zouden moeten worden. We denken dat we belazerd zijn en de nacht op een stoel door moeten brengen. De Indiase belazerpraktijken zitten nog steeds vers in ons geheugen. Totdat er een man aankomt en razendsnel alle stoelen en banken van de coupé omtovert tot bedden. HIj maakt ze zelfs ook nog allemaal op :-) Blij rollen we ons bed in en komen de volgende ochtend om 07.45 uur aan in Surat Thani.

Twee bussen, een boot en taxi later komen we aan op ons resort in het zuidwesten van Koh Samui. Na een paar nachten op hete, te kleine kamers met gedeelde badkamer in Bangkok is dit fantastisch!!! Wat een luxe, niet een klein beetje, maar heel veel. In de omtrek van het resort is niets anders te vinden dan een mooi wit strand en een groot terras recht aan de zee. Deze vier dagen hebben we heerlijk weer, eten lekker en veel van het ontbijtbuffet en doen voor de rest niet veel meer dan relaxen. Als we op een avond over het strand lopen zien we de lichtjes van de boten. Er komt bij ons ineens de vraag op waar SOS eigenlijk voor staat. We komen er niet uit en vinden dat ook heel slecht. Dus voor jullie: zonder internet te raadplegen... wie weet het wel? Het antwoord kun je in je reactie kwijt :-)

Na ons mooie resort doen we een paar stapjes terug in luxe en verkassen dan naar het oosten: Lamai Beach. Eén van de populairste stranden van Koh Samui. Meteen valt alle stroom uit in onze kamer en komt er geen water meer uit de kraan, waarschijnlijk iets geraakt bij de werkzaamheden naast het hotel. Tja, dat krijg je dan he? :-) Gelukkig is het na een paar uur verholpen. Het weer is wat minder, we hebben drie dagen veel regen en er het waait erg hard, geen strandweer, eerder herfstweer al is het toch nog warm. Het is duidelijk dat het laagseizoen is, veel barren en restaurants zijn dicht en er wordt overal gerenoveerd voor het naderende hoogseizoen. Op de foodmarket is er ontzettend lekker eten te krijgen, je wijst wat aan en ze komen het brengen waar we aan lange eetafels zitten. Drinken moet je in de supermarkt halen. En zo zitten we aan de pad thai met een breezer en bier uit de '7 Eleven'. Lamai Beach blijkt erg populair onder decadente Russen en Duitsers. We zijn er klaar voor om Koh Samui in te ruilen voor Koh Phangan!

Op vrijdag 8 juni nemen we om 11.30 uur de bus naar de pier vanwaar de ferry vertrekt om half twee naar Koh Phangan. Het is maar een half uurtje op de boot en dan zijn we er. Het resort wat we geboekt hebben, ligt in het noordwesten; Salad Beach. Het ligt aan een mooie kleine baai en het resort ziet er leuk uit. De omgeving is erg rustig, een paar winkeltjes en barretjes zijn er te vinden. Het eiland ziet er al veel leuker en mooier uit dan Koh Samui. Als we het avondeten willen bestellen doemen er zwarte wolken op en die worden steeds groter. Alles wordt in een rotvaart naar binnen gehaald en wij helpen mee, het klapt eruit! Het duurt niet lang gelukkig. De volgende dag is het redelijk zonnig en we gaan na het ontbijtbuffet aan het strand liggen, het is toch nog zo'n 30 graden.

Om het eiland wat te verkennen, huren we in de middag een scooter en rijden helemaal naar Haad Rin in het zuidoosten. Het is erg heuvelachtig en hebben vette uitzichten over de mooie stranden. Vanavond om 23.00 uur is de eerste wedstrijd van Nederland op het EK tegen Denemarken, die willen we zien. Op Salad Beach gaat alles dicht om 22.00 uur en in Haad Rin wordt het zeker uitgezonden, maar dat is een beetje ver terug rijden midden in de nacht. Als we in Thong Sala op de markt lopen wordt de lucht weer erg donker en haasten ons naar huis. Op 30 meter van ons resort knalt het eruit. Nét niet gehaald! We eten in een klein tentje waar al gauw de stroom uitvalt en het stikt van de muggen. Ondanks dat is het toch gezellig met een muggenkaars en een lantaarntje. Op onze kamer kijken we op de tv en we denken gezien te hebben dat een Russische zender de wedstrijd uitzendt. Niet Dus! Na van 23.00 tot 23.10 alle zenders meerdere malen afgezapt te hebben klimmen we op de scooter om een bar te zoeken waar we de wedstrijd wel kunnen zien. We beginnen aan de eerste heuvel en zien dat de tank zo goed als leeg is... bij de eerste 7 Eleven stoppen we maar daar is geen gasoline te koop. Ook alle straattentjes zijn dicht die normaal om de 200 meter staan om gasoline te verkopen. We staan een plan te beramen bij de 7 Eleven en plots horen we voetbalgeluiden. Iets verderop is een bar waar een groot scherm hangt met de wedstrijd erop. Al struikelend komen we binnenvallen en meteen valt het eerste doelpunt voor de Denen :-( In de kroeg zitten zo'n 25 Nederlanders, twee Denen en drie Duitsers, het commentaar is Pools en het beeld hapert af en toe. Het is toch niet veel meer wat ze presteren en we halen het naar huis op de brommer, dat dan weer wel.

De volgende dag is het lekker zonnig en nu rijden we naar de noordkust, hier zijn de mooiste baaitjes en stranden. Ook maken we nog een kleine hike naar een waterval en daar gaan we lekker in liggen, het is bloedheet namelijk. We koelen ook weer af door een regenbui en tegen de tijd dat we de brommer in moeten leveren, zijn we verdwaald. We vragen de weg bij een benzinestation. Niet dat dat nut heeft want het antwoord bestaat uit dat alle richtingen op Had Salad ligt. We zoeken het zelf wel uit en rijden op de gok goed! Vijf minuten over tijd leveren we de brommer in. We rusten nog lekker uit aan het strand tot een uur of zes. Onze laatste nacht in dit resort, morgen gaan we naar Haad Rin; bekend om de full moon party's.

Rond een uur of tien zitten we in een taxi naar het Lighthouse Bungalow die we geboekt hebben voor twee nachten. Het is wel 20 minuten lopen naar het centrum maar dat kan er wel af. We lopen te puffen met onze rugzakken door het losse zand en zien dan de lange loopbrug die om de rots heen draait naar onze acco. Maakt niet uit, nog een stuk of vier trappen omhoog naar ons 'bungalowtje' en dan zijn we er! Het is een klein kamertje met een waaier en een badkamertje. Vanuit ons slaapkamerraam kijken we ver over de zee uit. Ook hebben we een balkonnetje met een hangmat. Dit is helemaal niet luxe maar minstens zo leuk eigenlijk! Tegen de avond lopen we naar het strand waar de terrassen zijn uitgezet. De verse vis ligt er allemaal heerlijk bij maar de Red Snapper die we bestellen is verrevan lekker, daarnaast zit deze vol gepropt met gember. Na het afrekenen gaan we op een ander terras zitten en kunnen daar een film kijken op een groot scherm. We kijken ook nog maar even de wedstrijd Engeland Frankrijk. Aan het gejuich te horen is er één Frans stelletje en voor de rest zijn het Engelsen, en die hoor dan je ook wel :-) Op de lange terugweg boeken we een snorkel/boottour voor morgen.

We worden de volgende dag om 11 uur opgehaald met een jeep die ons naar onze boot brengt. Een dikke Thai met een hangbuik tot op z'n knieën is onze 'entertainmentguide'. Hij zet een grote gekleurde hanekammuts op en laat het kanon knallen achter op onze boot als we uitvaren. Dan gaat ie rond met een dikke joint maar niemand is er in geïnteresseerd en bedankt hem vriendelijk. Hij heeft door dat dit allemaal niet zo inslaat bij deze club, zet z'n pruik af en doet voor de rest van de tijd normaal :-) Het ontbijt zou inbegrepen zijn (misschien was de joint ook een onderdeel van het ontbijt) en daar wachten we natuurlijk op. Na een paar stukken lekkere, verse ananas komt er alleen nog een ananas wodka cocktail. Het is een keer wat anders als een standaard ontbijt. Als we na een eind varen stil liggen, duiken we het water in om de onderwaterwereld te gaan bekijken met de snorkels. Op een gegeven moment krijgen we in de gaten dat iedereen alweer op de boot zit en wij nog vrolijk aan het snorkelen zijn. Tijd om terug te gaan en we leggen aan bij een mooi baaitje waar we de lunch krijgen. Het zou inclusief lunchbuffet zijn. Voordat we de boot opgingen moesten we doorgeven of we kip of vegetarisch wilden eten. We ploffen neer aan een tafeltje in kussens en zijn benieuwd naar het buffet. Dan komt er iemand langs met een twee borden: "Pad Thai chicken or Pad Thai tofu?" Dit is wel het meest uitgebreide buffet wat we ooit hebben gezien! Op de weg terug vraagt onze dikke gids of Frans-Jan een bucket wodka cola wil, dit is ook inbegrepen. Gretig zegt hij daar 'ja' tegen en even later zit hij te lurken uit een grote emmer wodka cola. Aan Sandra heeft hij niet veel maar wordt toch gedwongen wat slokken te nemen voordat de rest uiteindelijk overboord gaat. Om half zeven zijn we weer terug van een lachwekkende dag.

De volgende dag blijven we de hele dag lekker hangen in onze hangmat en bij het open restaurant van het resort. Daar kunnen we internetten en zoeken zo alvast voor campers te koop in Perth. Frans-Jan doet nog een poging een vis te vangen vanaf de rotsen. Tegen tien uur 'savonds lopen we naar het centrum en ploffen neer in een restaurant en gaan daar eten. De wedstrijd Portugal - Denemarken is erop en de tweede helft kijken we verder op een groot scherm op het strand. Wij wachten natuurlijk op de wedstrijd tegen de Duitsers, halen twee zakken chips en gieten ons flesje wodka uit de 7 Eleven door ons drinken. We zijn er klaar voor en worden omringd door Duitse supporters, zullen we nog ergens anders gaan zitten? Maar we laten ons niet kennen. Om kwart voor twee begint eindelijk de wedstrijd. Er zit buiten ons maar een handjevol Nederlandse supporters, ver weg van ons. Het eindigt in een teleurstellende 1-2 en dat maakt het nog erger temidden van Duitsers. Ze lallen "Holland go hoooooooome' en wij druipen ook af naar ons hutje op de rotsen. Tegen half vijf vallen we in slaap.

Pas om tien uur worden we wakker, dat is nog eens wat anders dan om zeven uur zoals altijd. Weer blijven we heel de dag hangen op ons resort en gaan 'savonds voor de laatste keer uit eten in Haad Rin. Voor morgen regelen we een taxi om naar onze laatste bestemming te gaan op Koh Phangan. Voordat we drie maanden gaan kamperen in Australië trakteren we onszelf op vier nachten in een superluxe resort aan de noordoostkust; het Panviman Resort. Dus de volgende ochtend zitten we om elf uur in de open jeeptaxi en ze hadden ons al gewaarschuwd voor de slechte weg. Door elkaar geschud en onder het stof staan we na anderhalf uur bij de receptie van het resort. Na een hartelijk ontvangst vertellen ze ons ook nog dat ze onze kamer hebben geupgrade naar een veel grotere en luxere. Of we daarmee akkoord gaan...???!!!!! NATUURLIJK! Met een wagentje worden we naar ons onderkomen gebracht: een joekel van een balkon en alles wat er nog meer thuishoort bij een luxe resort.

De volgende vier dagen liggen we aan het fantastisch zwembad, genieten van een super ontbijtbuffet met uitzicht over de baai, gaan 'savonds uit eten in het dorpje en dat is het dan ook echt. Midden in de nacht zetten we nog een keer de tv aan om de wedstrijd tegen Portugal te kijken, maar na de eerste helft zetten we deze maar uit en slapen weer verder... De laatste avond hebben we bewaard om bij ons resort op het strand te gaan eten en zij maken een grote visschotel voor ons. Met deze schotel, saladebuffet, soep en brood zitten we voor ons idee decadent te genieten en te luisteren naar live muziek, die nog goed is ook. Dat is altijd nog maar de vraag in Azië. Wat hebben wij het toch goed!

Dan is het einde in zicht en staan we op 19 juni om zes uur 'sochtends op een taxi te wachten die ons naar de ferry brengt om weer naar het vasteland te gaan. Morgenavond gaat ons vliegtuig om 23.55 van Kuala Lumpur naar Perth. Tegen de tijd dat we in Kuala Lumpur aankomen hebben we drie erg ongemakkelijke minibusjes gehad en één grote luxe bus voor het laatste stuk. Op 20 juni om half vier in de ochtend staan we met onze bagage naast de bus. Wat gaan we doen?? Waar zijn we ergens?? Door de mensen heen die ons taxi's en hostels aan willen smeren, herkennen we ineens de gebouwen om ons heen. We staan niet ver van het hostel waar we eerder dit jaar hebben gezeten. We hopen maar dat ze 24 uur open zijn en zeggen gedag tegen de aansmeerders. Nog geen half uurtje later liggen we te ronken in ons hostel.

'sMorgens gaan we voor de dagelijkse ontbijtaanbieding bij de Subway en checken daarna uit en laten onze bagage daar staan. We lopen naar de Petronas Towers en struinen door het enorm grote shopping centre en liggen lekker in het park. Nou ja, liggen. Iedere keer wanneer er een opzichter in de buurt komt, moeten we rechtop gaan zitten...?! We zítten dus vervolgens in het park en dan wordt het tijd om terug te lopen naar het hostel om onze bagage te pakken. Met de skybus gaan we naar het airport en maken daar ons muntgeld op aan drinken en snoep. Op naar onze laatste bestemming alweer van onze reis: Australië!!!