Annapurna Basecamp Trekking
Door: San & frans
Blijf op de hoogte en volg San & Frans
29 November 2011 | Nepal, Himalaya
16 november; vooravond trekking Annapurna Basecamp
Hoe neem je zo min mogelijk spullen mee voor een trekking van minimaal tien dagen? We hebben namelijk besloten om zonder drager en gids te gaan. De hoognodige kleren, een paar onderbroeken, tandenborstel, slaapzak, zaklamp, fotocamera, een handdoek, handschoenen, muts, extra sokken, stok kaarten, wandelstokken, drinkflessen en heel wat `trekking fuel` om niet van ons stokje te gaan tijdens de zware klim. Al met al wegen onze backpacks toch nog zo'n 15 kilo samen gokken we. We vinden het best spannend want we weten totaal niet wat we kunnen verwachten en hoe het weer boven is. In Pokhara is het nog steeds helemaal bewolkt maar we hebben besloten om niet meer te wachten op goed weer en de stoute trekkingschoenen aan te trekken.
17 november; eerste dag van Naya Pul tot Ulleri
Na ons zelfgemaakte ontbijtje van yoghurt, muesli en banaan staan we bepakt om half 7 buiten om een taxi aan te houden naar het busstation waarvan de bussen vertrekken richting Naya Pul, startpunt van de trekking. Om 7.15 uur zitten we al in de juiste bus. De rit duurt ruim anderhalf uur en de buschauffeur is niet flauw, we zijn verwonderd dat we er niet misselijk uitstappen.
Al na 5 minuten lopen, vinden we dat het tijd wordt voor een Nepali tea. Na deze kleine tea-break is het half tien, we rechten onze rug en gaan op pad. Naya Pul ligt op 1070 m en we willen vandaag lopen tot het dorpje Ulleri dat op 2010 m ligt. Voor deze etappe stond zes uur lopen. Onervaren als we zijn, gaan we flink van start. Zes uur kan namelijk ook acht uur zijn voor ons gevoel...
Om twaalf uur ploffen we ergens neer en gooien de tassen af. Je kunt onze shirts uitwringen en de zon schijnt niet eens... We besmeren ons speciaal 'trekkersbrood' met pindakaas en gekookte eitjes, beter voer kun je niet hebben. Onderweg komen we paardjes en ezels volgepakt met kratten en zakken tegen. Daar zitten o.a. de eet- en drankvoorraden in van de dorpjes die we op de trekking gaan tegenkomen. Maar ook Nepalezen die zelf met een volgeladen rug omhoog lopen; zelfs hele kippenkooien met kippen en al worden omhoog gesjouwd.
We lopen verder door rhodondenderonbossen, langs rivieren en over bruggen, supermooi en afwisselend.
De laatste klim naar Ulleri is heftig; 3100 treden steil omhoog... We komen doordrenkt van het zweet aan boven, het lijkt wel 30 graden. Toch zien we dat er iets niet helemaal klopt aan dat gevoel, we zien mensen met mutsen op en handschoenen aan lopen. Het is pas 13.00 uur, ons tempo lag dus redelijk hoog dus weten we de maatstaf vanaf nu.
We vinden al gauw een plek om te slapen. De kamer bestaat uit twee bedden, een gammele tafel en een deprimerend schilderij. De wanden zijn zo dun dat we de buren kunnen horen omdraaien. We nemen allebei gauw een warme douche en trekken droge kleren aan. Het is erg koud en beneden zitten we met veel kleren aan en een muts op, de ruimte wordt niet verwarmd. We toepen en pesten wat en bestellen ons avondeten wat heerlijk is. Na het eten rennen we buiten nog wat trappen op en af om zo een beetje warm ons nest in te kunnen duiken om 20.00 uur. Met een extra deken boven op onze slaapzak hebben we een prima nacht.
18 november; tweede dag van Ulleri tot Ghorepani
Om half 8 zijn we wakker en trekken het gordijn open... daar zijn ze dan eindelijk, de toppen van de Himalaya! We springen ons bed uit en maken gauw een foto want de wolken komen alweer te voorschijn. We nemen een lekker muesli- en milktea-ontbijt en beginnen te lopen om 10.00 uur. Op naar Ghorepani dat op 2750 m ligt. Ook deze dag bestaat uit erg veel klimmen en de omgeving is weer geweldig. Onderweg drinken we wat in een van de dorpjes waar we doorheen komen. Het is hoogseizoen dus we komen onderweg veel trekkers tegen, ontzettend veel Chinezen en Fransen. Verkeerd lopen is bijna onmogelijk, toch presteren we het om een brug over te steken de verkeerde kant op. Gelukkig worden we teruggeroepen door een Nepalees dat we die kant maar beter niet op konden gaan, bedankt!
Het is weer helemaal bewolkt en om 14.00 uur alweer bereiken we Ghorepani. We vinden weer een kamer in een gezelligere lodge waar de gezamelijke ruimte ('dinning room' staat er) wel wordt verwarmd door een houtkachel. Er zitten verder nog twee Franse stelletjes waarmee we hebben gekaart en gekletst. Ook hier weer lekker gegeten. Onvoorstelbaar hoe gevarieerd de menukaart is in deze dorpjes, we hadden gerekend op 10 dagen 'dhal bat' maar we hoeven ons culinair niet te vervelen.
We duiken rond half 9 ons nest in en zetten de wekker om 5 uur om de zonsopgang bij Poon Hill te kunnen zien. Een uitkijkpunt vlak bij onze route vanwaar je een superuitzicht hebt op de Annapurna range.
19 november; derde dag van Ghorepani tot Tadapani
Om 5.15 uur staan we buiten met onze zaklampen in de aanslag. Klaar voor Poon Hill dat op 3200 meter hoogte ligt, een klim dus van 450 meter. In de vroege ochtend, op de lege maag en niets gedronken is dat een slecht idee. Sandra heeft het zwaar en is blij als ze na 45 min boven staat. Het is retekoud en het staat bomvol toeristen. Eindelijk laat de zon zich zien om 6.15 uur, we maken wat mooie foto's van de Machhapuchhre en de Annapurna's. Daarna dalen we gauw weer af naar onze Lodge waar we een lekker ontbijtje genuttigd hebben met veel thee. We besluiten om nog even te gaan slapen voordat we naar Tadapani vertrekken. Om 10.30 uur staan we weer paraat en de klim gaat verder, we hebben het allebei redelijk zwaar. Poon Hill heeft ons genekt vanochtend. Na een hele tijd komen er ook stukken waar we kunnen afdalen, fijne afwisseling. Om ons vocht op peil te houden bestellen we onderweg nog een grote pot milktea. We kijken onze ogen weer uit onderweg en opeens zien we de bergen vlak voor ons... niet te beschrijven zo'n moment en helaas niet vast te leggen met foto's. Bijna magisch. Om 15.30 uur komen we aan in Tadapani op 2590 meter na een laatste steile en lange klim vlak ervoor. Tadapani is te gek, wat een uitzicht hebben we hier!! Het is helemaal helder geworden onderweg. We bestellen een fles Everest beer en al proostend begluren we de bergtoppen. Een slaapplaats hebben we gauw weer gevonden. Al snel is de zon achter de bergen weer verdwenen, het wordt koud. We trekken zowat de gehele inhoud van onze backpack aan en gaan binnen kaarten. Er komen steeds meer mensen bij en dat is erg gezellig. Na een tijdje al wachtend op ons eten tegen de kou gevochten te hebben, komt er een Nepalees met een brandend voorwerp in zijn handen de eetkamer binnen. Het blijkt een grote kerosinebrander te zijn die tot menigeens verwondering zomaar onder de tafel wordt gezet om de boel op te warmen. De kamer vult zich met kerosinelucht. Het slaat meteen op je ogen, de eetlust verdwijnt en je wordt er zelfs een beetje high van. Wel lekker warm! Vanuit de 'dinning hall' zien we de zonsondergang, fantastisch...
We liggen er weer vroeg in, half 9, en het is goed koud! De bedden zijn prima en de extra dekens houden ons toch goed warm.
20 november; vierde dag van Tadapani tot Chhomrong
We worden wakker van mensen op ons balkon die de zonsopgang aan het fotograferen zijn. We trekken ons gordijntje open en kijken recht op de Machhapuchhre, een berg van bijna 7000 meter. Daarna ontbijten we met een fenomenaal uitzicht in de zon met een 'appelpie' (enorm grote dichtgeklapte pannenkoek met appel, chocoladesaus en kaneel) en een grote pot milktea :-) Hoe slecht kun je het hebben?
Rond tien uur lopen we weer aan, bestemming Chhomrong op 2170 m. Het is een bijzondere route waarin we evenveel stijgen als dalen lijkt het. We lopen door bossen met varens, over bruggen en door kleine watervalletjes en zien kuddes schapen, geiten, ossen en koeien.
Sandra begint last van haar knie te krijgen en gaat met tegenzin aan de telescoop wandelstokken. Om 13.45 uur bereiken we Chhomrong. Een 'groot' dorp met 17 lodges. We pakken de eerste de beste omdat deze nog lekker in de zon ligt. We nemen een douche en gaan lekker in de zon zitten uitrusten, we zijn de enige gasten en het is heerlijk rustig met wederom een ongelofelijk uitzicht in een diep dal. Wat moet het heerlijk zijn om hier af en toe kijkend naar het uitzicht een boek te lezen. We missen we onze boeken... We eten al vroeg 'dhal bat' en op de vraag of we nog wat willen, kijken we zo lief mogelijk naar onze gastvrouw, fantastisch zo'n gratis refill :-)
Daarna lopen we verder het dorpje in, aan de andere kant zijn de bergen waar we de zonsondergang kijken. Het is heel de dag alweer stralend weer, de zon is onder om 17.30 uur. We kaarten nog wat binnen en duiken weer vroeg ons bed in. Op de een of andere manier wil het maar nooit later dan 20:30 worden. Iets waar meer trekkers moeite mee hebben, blijkt.
21 november; vijfde dag van Chhomrong tot Himalaya
Vandaag willen we zover mogelijk komen omdat we de zesde dag op het eerste basecamp willen arriveren. Dit keer ontbijten we iets verderop in het dorp, Frans-Jan zit om half 9 aan de noodles. Omdat de knie van Sandra nog steeds pijn doet, besluit Frans-Jan alle bagage te dragen. Zo heeft Sandra haar eigen 'porter' en Frans-Jan zijn eigen gids besluiten ze. We komen nog een bakkertje tegen en halen daar brood voor onze lunch.
Om 9.00 uur gaan we op pad, de zon straalt weer vanuit de blauwe hemel! Al meteen begint het met een flinke afdaling, helemaal tot waar we de rivier oversteken over een lange brug. Daarna kunnen we weer dezelfde hoogte omhoog... Opeens vragen we ons af of we wel goed zitten want we lopen door een bos met ontzettend steile 'paden' op en af. Hebben we een afslag gemist...? Als we het volgende dorpje 'Bamboo' (2335 m) bereiken, zien we dat we goed zitten. Poeh. We struinen al snel door een groot bamboebos en steken heel wat riviertjes over dmv bamboebruggetjes of stapstenen. Voorbij Dovan (2870 m) komen we bij een heel grote, mooie waterval. Hier filmen we een stuk en besluiten even te blijven, supermooi! Nog 400 m omhoog naar het laatste dorpje van vandaag, Himalaya. 400 m omhoog betekent vaak eerst 500 m omlaag en dan 900 m omhoog hebben we al vaak gemerkt. Gelukkig gaat het dit keer redelijk geleidelijk aan alleen omhoog en komen we om 15.00 uur aan. De twee lodges aldaar zitten nagenoeg vol, er zijn nog wel twee bedden vrij op een kamer voor zes horen we. Gelukkig! We pikken nog net de laatste zonnenstralen mee en dan wordt het meteen koud. Binnen kletsen we wat met een Amerikaans en een Frans stel en onze stok kaarten heeft het weer zwaar te verduren. Van de gasten proberen we andere kaartspelen voor twee te leren, deze keer Rummy! Een ander favoriet spel van ons is: wat voor dier ben ik? Ook het bekende galgje komt de hoek om. Leuk leuk :-)
Goed... we liggen weer vroeg in bed voor de verandering. Het is erg koud en de extra deken is deze keer ook erg welkom.
22 november; zesde dag van Himalaya tot Machhapuchhre Basecamp
We zijn vroeg op en hebben een dikke kaas-tomaat pizza als ontbijt. Man, wat lekker, en dat in de Himalaya op 3200 meter in de middle of nowhere... We drinken weer flink wat thee om op peil te blijven. Om 08.15 uur zijn we onderweg naar Machhapuchhre Basecamp op 3700 m. Het is een geweldige route met de steeds groter ogende bergen. Je merkt wel dat de lucht ijler wordt en het ademhalen gaat dan ook iets moeizamer. We lopen op ons gemak vandaag. In Deurali op 3230 m wat gedronken en een tijdje bij de rivier gezeten in het zonnetje. We zijn de boomgrens al even voorbij en er ligt sneeuw om ons heen. We besluiten weer aan te lopen omdat we toch wel een kamer willen hebben voor de nacht. Door het mooie weer zijn er meer mensen gaan trekken en hebben, net als ons, gewacht op beter weer. Het laatste stuk loopt geleidelijk aan omhoog en om 12.00 uur komen we aan op het Basecamp. De eerste en tweede lodge zitten vol, bij de derde hebben we geluk; er is nog 1 kamer. Ook hier gaan we weer lekker in het zonnetje zitten. Helaas is deze om 14.00 uur verdwenen achter de bergen en slaat de koude zoals altijd bitterhard toe. In onze lodge treffen we een groep Denen die we onderweg al een paar keer zijn tegengekomen. We komen de middag en avond door met kletsen met de Denen en kaarten met z'n tweeën. De Denen hebben buiten eigen dragers en een gids ook nog een eigen kok mee! Hij bakt alles buiten ergens in een hok, de dragers hebben al het eten bij voor de gehele trekking. Wat een luxe zeg, niks geen economische crisis in Denemarken ;-) Het ziet er telkens overheerlijk uit. Zijn klapstuk voor die avond is een appeltaart waarvan we ook ieder een stuk krijgen. Denmark twelve points! De kerosinebrander doet weer goed z'n werk onder de tafel. Om een uur of half 9 word je toch wel geacht om naar je kamer te gaan. Dat doet iedereen ook braaf. De hemel is bezaaid met miljoenen sterren, onvoorstelbaar zoveel.
23 november; zevende dag van Machhapuchhre Basecamp tot Annapurna Basecamp
De grote dag is aangebroken! Op naar de 4130 meter ons eindpunt Annapurna Basecamp. We lopen door een besneeuwd landschap helemaal omringd door de hoge bergen. Gelukkig is de route niet te steil maar door de ijle lucht zit de rem er automatisch op. Na 3 uur komen we bij ons eindpunt. We worden al juichend binnengehaald door een groep Nederlanders omdat we T-shirts met 'Fuck you, we're from Eindhoven' aan hebben die we van Andre en Swaan hebben gekregen. We bestellen een blik bier en een Snickers Roll (gefrituurde Snicker loempia) en vallen in slaap in de zon. Om twee uur is het weer zover en duikt iedereen de Dinning Hall in. We buurten wat met de Nederlandse club, eten en kaarten tot een uur of half 9. Ook hier slapen we op een dorm. De temperatuur is een graad of vijf onder nul, net zoals in onze slaapkamer. Morgen beginnen we aan de terugweg.
24, 25 en 26 november; van MBC naar Chhomrong naar Kyumi naar Naya Pul
Om zes uur vliegen we ons bed uit om de zonsopgang vast te leggen temidden van al de bergen. We pakken een stevig ontbijt en lopen van 07.30 tot 16.30 uur tot aan Chhomrong, een pittige dag. De twee volgende dagen doen we het door de spierpijn wat rustiger aan. Op 26 november komen we aan om 12.00 uur bij ons eindpunt Naya Pul wat tevens ons startpunt was. We kunnen gelukkig direct in de bus springen naar Pokhara. Na twee uur staan we weer in ons guesthouse en nemen een uitgebreide douche. We zijn allebei zo stijf als een plank!
Daarna nemen we het er eens van en gaan bij een gezellig Italiaans restaurant eten. We eten ons helemaal vol aan soep, brood, salade, steak met friet en tiramisu's en apple crumble. Op de koop toe halen we bij de bakker nog een stuk chocoladetaart. Dat hadden we verdiend vonden we!!
Al met al een zware maar onvergetelijke trip, zeker alle moeite waard. We hebben allebei al best wat gezien en meegemaakt maar dit is toch wel echt een hoogtepuntje. Letterlijk zelfs soms ;-)
Tot in India...!
Hoe neem je zo min mogelijk spullen mee voor een trekking van minimaal tien dagen? We hebben namelijk besloten om zonder drager en gids te gaan. De hoognodige kleren, een paar onderbroeken, tandenborstel, slaapzak, zaklamp, fotocamera, een handdoek, handschoenen, muts, extra sokken, stok kaarten, wandelstokken, drinkflessen en heel wat `trekking fuel` om niet van ons stokje te gaan tijdens de zware klim. Al met al wegen onze backpacks toch nog zo'n 15 kilo samen gokken we. We vinden het best spannend want we weten totaal niet wat we kunnen verwachten en hoe het weer boven is. In Pokhara is het nog steeds helemaal bewolkt maar we hebben besloten om niet meer te wachten op goed weer en de stoute trekkingschoenen aan te trekken.
17 november; eerste dag van Naya Pul tot Ulleri
Na ons zelfgemaakte ontbijtje van yoghurt, muesli en banaan staan we bepakt om half 7 buiten om een taxi aan te houden naar het busstation waarvan de bussen vertrekken richting Naya Pul, startpunt van de trekking. Om 7.15 uur zitten we al in de juiste bus. De rit duurt ruim anderhalf uur en de buschauffeur is niet flauw, we zijn verwonderd dat we er niet misselijk uitstappen.
Al na 5 minuten lopen, vinden we dat het tijd wordt voor een Nepali tea. Na deze kleine tea-break is het half tien, we rechten onze rug en gaan op pad. Naya Pul ligt op 1070 m en we willen vandaag lopen tot het dorpje Ulleri dat op 2010 m ligt. Voor deze etappe stond zes uur lopen. Onervaren als we zijn, gaan we flink van start. Zes uur kan namelijk ook acht uur zijn voor ons gevoel...
Om twaalf uur ploffen we ergens neer en gooien de tassen af. Je kunt onze shirts uitwringen en de zon schijnt niet eens... We besmeren ons speciaal 'trekkersbrood' met pindakaas en gekookte eitjes, beter voer kun je niet hebben. Onderweg komen we paardjes en ezels volgepakt met kratten en zakken tegen. Daar zitten o.a. de eet- en drankvoorraden in van de dorpjes die we op de trekking gaan tegenkomen. Maar ook Nepalezen die zelf met een volgeladen rug omhoog lopen; zelfs hele kippenkooien met kippen en al worden omhoog gesjouwd.
We lopen verder door rhodondenderonbossen, langs rivieren en over bruggen, supermooi en afwisselend.
De laatste klim naar Ulleri is heftig; 3100 treden steil omhoog... We komen doordrenkt van het zweet aan boven, het lijkt wel 30 graden. Toch zien we dat er iets niet helemaal klopt aan dat gevoel, we zien mensen met mutsen op en handschoenen aan lopen. Het is pas 13.00 uur, ons tempo lag dus redelijk hoog dus weten we de maatstaf vanaf nu.
We vinden al gauw een plek om te slapen. De kamer bestaat uit twee bedden, een gammele tafel en een deprimerend schilderij. De wanden zijn zo dun dat we de buren kunnen horen omdraaien. We nemen allebei gauw een warme douche en trekken droge kleren aan. Het is erg koud en beneden zitten we met veel kleren aan en een muts op, de ruimte wordt niet verwarmd. We toepen en pesten wat en bestellen ons avondeten wat heerlijk is. Na het eten rennen we buiten nog wat trappen op en af om zo een beetje warm ons nest in te kunnen duiken om 20.00 uur. Met een extra deken boven op onze slaapzak hebben we een prima nacht.
18 november; tweede dag van Ulleri tot Ghorepani
Om half 8 zijn we wakker en trekken het gordijn open... daar zijn ze dan eindelijk, de toppen van de Himalaya! We springen ons bed uit en maken gauw een foto want de wolken komen alweer te voorschijn. We nemen een lekker muesli- en milktea-ontbijt en beginnen te lopen om 10.00 uur. Op naar Ghorepani dat op 2750 m ligt. Ook deze dag bestaat uit erg veel klimmen en de omgeving is weer geweldig. Onderweg drinken we wat in een van de dorpjes waar we doorheen komen. Het is hoogseizoen dus we komen onderweg veel trekkers tegen, ontzettend veel Chinezen en Fransen. Verkeerd lopen is bijna onmogelijk, toch presteren we het om een brug over te steken de verkeerde kant op. Gelukkig worden we teruggeroepen door een Nepalees dat we die kant maar beter niet op konden gaan, bedankt!
Het is weer helemaal bewolkt en om 14.00 uur alweer bereiken we Ghorepani. We vinden weer een kamer in een gezelligere lodge waar de gezamelijke ruimte ('dinning room' staat er) wel wordt verwarmd door een houtkachel. Er zitten verder nog twee Franse stelletjes waarmee we hebben gekaart en gekletst. Ook hier weer lekker gegeten. Onvoorstelbaar hoe gevarieerd de menukaart is in deze dorpjes, we hadden gerekend op 10 dagen 'dhal bat' maar we hoeven ons culinair niet te vervelen.
We duiken rond half 9 ons nest in en zetten de wekker om 5 uur om de zonsopgang bij Poon Hill te kunnen zien. Een uitkijkpunt vlak bij onze route vanwaar je een superuitzicht hebt op de Annapurna range.
19 november; derde dag van Ghorepani tot Tadapani
Om 5.15 uur staan we buiten met onze zaklampen in de aanslag. Klaar voor Poon Hill dat op 3200 meter hoogte ligt, een klim dus van 450 meter. In de vroege ochtend, op de lege maag en niets gedronken is dat een slecht idee. Sandra heeft het zwaar en is blij als ze na 45 min boven staat. Het is retekoud en het staat bomvol toeristen. Eindelijk laat de zon zich zien om 6.15 uur, we maken wat mooie foto's van de Machhapuchhre en de Annapurna's. Daarna dalen we gauw weer af naar onze Lodge waar we een lekker ontbijtje genuttigd hebben met veel thee. We besluiten om nog even te gaan slapen voordat we naar Tadapani vertrekken. Om 10.30 uur staan we weer paraat en de klim gaat verder, we hebben het allebei redelijk zwaar. Poon Hill heeft ons genekt vanochtend. Na een hele tijd komen er ook stukken waar we kunnen afdalen, fijne afwisseling. Om ons vocht op peil te houden bestellen we onderweg nog een grote pot milktea. We kijken onze ogen weer uit onderweg en opeens zien we de bergen vlak voor ons... niet te beschrijven zo'n moment en helaas niet vast te leggen met foto's. Bijna magisch. Om 15.30 uur komen we aan in Tadapani op 2590 meter na een laatste steile en lange klim vlak ervoor. Tadapani is te gek, wat een uitzicht hebben we hier!! Het is helemaal helder geworden onderweg. We bestellen een fles Everest beer en al proostend begluren we de bergtoppen. Een slaapplaats hebben we gauw weer gevonden. Al snel is de zon achter de bergen weer verdwenen, het wordt koud. We trekken zowat de gehele inhoud van onze backpack aan en gaan binnen kaarten. Er komen steeds meer mensen bij en dat is erg gezellig. Na een tijdje al wachtend op ons eten tegen de kou gevochten te hebben, komt er een Nepalees met een brandend voorwerp in zijn handen de eetkamer binnen. Het blijkt een grote kerosinebrander te zijn die tot menigeens verwondering zomaar onder de tafel wordt gezet om de boel op te warmen. De kamer vult zich met kerosinelucht. Het slaat meteen op je ogen, de eetlust verdwijnt en je wordt er zelfs een beetje high van. Wel lekker warm! Vanuit de 'dinning hall' zien we de zonsondergang, fantastisch...
We liggen er weer vroeg in, half 9, en het is goed koud! De bedden zijn prima en de extra dekens houden ons toch goed warm.
20 november; vierde dag van Tadapani tot Chhomrong
We worden wakker van mensen op ons balkon die de zonsopgang aan het fotograferen zijn. We trekken ons gordijntje open en kijken recht op de Machhapuchhre, een berg van bijna 7000 meter. Daarna ontbijten we met een fenomenaal uitzicht in de zon met een 'appelpie' (enorm grote dichtgeklapte pannenkoek met appel, chocoladesaus en kaneel) en een grote pot milktea :-) Hoe slecht kun je het hebben?
Rond tien uur lopen we weer aan, bestemming Chhomrong op 2170 m. Het is een bijzondere route waarin we evenveel stijgen als dalen lijkt het. We lopen door bossen met varens, over bruggen en door kleine watervalletjes en zien kuddes schapen, geiten, ossen en koeien.
Sandra begint last van haar knie te krijgen en gaat met tegenzin aan de telescoop wandelstokken. Om 13.45 uur bereiken we Chhomrong. Een 'groot' dorp met 17 lodges. We pakken de eerste de beste omdat deze nog lekker in de zon ligt. We nemen een douche en gaan lekker in de zon zitten uitrusten, we zijn de enige gasten en het is heerlijk rustig met wederom een ongelofelijk uitzicht in een diep dal. Wat moet het heerlijk zijn om hier af en toe kijkend naar het uitzicht een boek te lezen. We missen we onze boeken... We eten al vroeg 'dhal bat' en op de vraag of we nog wat willen, kijken we zo lief mogelijk naar onze gastvrouw, fantastisch zo'n gratis refill :-)
Daarna lopen we verder het dorpje in, aan de andere kant zijn de bergen waar we de zonsondergang kijken. Het is heel de dag alweer stralend weer, de zon is onder om 17.30 uur. We kaarten nog wat binnen en duiken weer vroeg ons bed in. Op de een of andere manier wil het maar nooit later dan 20:30 worden. Iets waar meer trekkers moeite mee hebben, blijkt.
21 november; vijfde dag van Chhomrong tot Himalaya
Vandaag willen we zover mogelijk komen omdat we de zesde dag op het eerste basecamp willen arriveren. Dit keer ontbijten we iets verderop in het dorp, Frans-Jan zit om half 9 aan de noodles. Omdat de knie van Sandra nog steeds pijn doet, besluit Frans-Jan alle bagage te dragen. Zo heeft Sandra haar eigen 'porter' en Frans-Jan zijn eigen gids besluiten ze. We komen nog een bakkertje tegen en halen daar brood voor onze lunch.
Om 9.00 uur gaan we op pad, de zon straalt weer vanuit de blauwe hemel! Al meteen begint het met een flinke afdaling, helemaal tot waar we de rivier oversteken over een lange brug. Daarna kunnen we weer dezelfde hoogte omhoog... Opeens vragen we ons af of we wel goed zitten want we lopen door een bos met ontzettend steile 'paden' op en af. Hebben we een afslag gemist...? Als we het volgende dorpje 'Bamboo' (2335 m) bereiken, zien we dat we goed zitten. Poeh. We struinen al snel door een groot bamboebos en steken heel wat riviertjes over dmv bamboebruggetjes of stapstenen. Voorbij Dovan (2870 m) komen we bij een heel grote, mooie waterval. Hier filmen we een stuk en besluiten even te blijven, supermooi! Nog 400 m omhoog naar het laatste dorpje van vandaag, Himalaya. 400 m omhoog betekent vaak eerst 500 m omlaag en dan 900 m omhoog hebben we al vaak gemerkt. Gelukkig gaat het dit keer redelijk geleidelijk aan alleen omhoog en komen we om 15.00 uur aan. De twee lodges aldaar zitten nagenoeg vol, er zijn nog wel twee bedden vrij op een kamer voor zes horen we. Gelukkig! We pikken nog net de laatste zonnenstralen mee en dan wordt het meteen koud. Binnen kletsen we wat met een Amerikaans en een Frans stel en onze stok kaarten heeft het weer zwaar te verduren. Van de gasten proberen we andere kaartspelen voor twee te leren, deze keer Rummy! Een ander favoriet spel van ons is: wat voor dier ben ik? Ook het bekende galgje komt de hoek om. Leuk leuk :-)
Goed... we liggen weer vroeg in bed voor de verandering. Het is erg koud en de extra deken is deze keer ook erg welkom.
22 november; zesde dag van Himalaya tot Machhapuchhre Basecamp
We zijn vroeg op en hebben een dikke kaas-tomaat pizza als ontbijt. Man, wat lekker, en dat in de Himalaya op 3200 meter in de middle of nowhere... We drinken weer flink wat thee om op peil te blijven. Om 08.15 uur zijn we onderweg naar Machhapuchhre Basecamp op 3700 m. Het is een geweldige route met de steeds groter ogende bergen. Je merkt wel dat de lucht ijler wordt en het ademhalen gaat dan ook iets moeizamer. We lopen op ons gemak vandaag. In Deurali op 3230 m wat gedronken en een tijdje bij de rivier gezeten in het zonnetje. We zijn de boomgrens al even voorbij en er ligt sneeuw om ons heen. We besluiten weer aan te lopen omdat we toch wel een kamer willen hebben voor de nacht. Door het mooie weer zijn er meer mensen gaan trekken en hebben, net als ons, gewacht op beter weer. Het laatste stuk loopt geleidelijk aan omhoog en om 12.00 uur komen we aan op het Basecamp. De eerste en tweede lodge zitten vol, bij de derde hebben we geluk; er is nog 1 kamer. Ook hier gaan we weer lekker in het zonnetje zitten. Helaas is deze om 14.00 uur verdwenen achter de bergen en slaat de koude zoals altijd bitterhard toe. In onze lodge treffen we een groep Denen die we onderweg al een paar keer zijn tegengekomen. We komen de middag en avond door met kletsen met de Denen en kaarten met z'n tweeën. De Denen hebben buiten eigen dragers en een gids ook nog een eigen kok mee! Hij bakt alles buiten ergens in een hok, de dragers hebben al het eten bij voor de gehele trekking. Wat een luxe zeg, niks geen economische crisis in Denemarken ;-) Het ziet er telkens overheerlijk uit. Zijn klapstuk voor die avond is een appeltaart waarvan we ook ieder een stuk krijgen. Denmark twelve points! De kerosinebrander doet weer goed z'n werk onder de tafel. Om een uur of half 9 word je toch wel geacht om naar je kamer te gaan. Dat doet iedereen ook braaf. De hemel is bezaaid met miljoenen sterren, onvoorstelbaar zoveel.
23 november; zevende dag van Machhapuchhre Basecamp tot Annapurna Basecamp
De grote dag is aangebroken! Op naar de 4130 meter ons eindpunt Annapurna Basecamp. We lopen door een besneeuwd landschap helemaal omringd door de hoge bergen. Gelukkig is de route niet te steil maar door de ijle lucht zit de rem er automatisch op. Na 3 uur komen we bij ons eindpunt. We worden al juichend binnengehaald door een groep Nederlanders omdat we T-shirts met 'Fuck you, we're from Eindhoven' aan hebben die we van Andre en Swaan hebben gekregen. We bestellen een blik bier en een Snickers Roll (gefrituurde Snicker loempia) en vallen in slaap in de zon. Om twee uur is het weer zover en duikt iedereen de Dinning Hall in. We buurten wat met de Nederlandse club, eten en kaarten tot een uur of half 9. Ook hier slapen we op een dorm. De temperatuur is een graad of vijf onder nul, net zoals in onze slaapkamer. Morgen beginnen we aan de terugweg.
24, 25 en 26 november; van MBC naar Chhomrong naar Kyumi naar Naya Pul
Om zes uur vliegen we ons bed uit om de zonsopgang vast te leggen temidden van al de bergen. We pakken een stevig ontbijt en lopen van 07.30 tot 16.30 uur tot aan Chhomrong, een pittige dag. De twee volgende dagen doen we het door de spierpijn wat rustiger aan. Op 26 november komen we aan om 12.00 uur bij ons eindpunt Naya Pul wat tevens ons startpunt was. We kunnen gelukkig direct in de bus springen naar Pokhara. Na twee uur staan we weer in ons guesthouse en nemen een uitgebreide douche. We zijn allebei zo stijf als een plank!
Daarna nemen we het er eens van en gaan bij een gezellig Italiaans restaurant eten. We eten ons helemaal vol aan soep, brood, salade, steak met friet en tiramisu's en apple crumble. Op de koop toe halen we bij de bakker nog een stuk chocoladetaart. Dat hadden we verdiend vonden we!!
Al met al een zware maar onvergetelijke trip, zeker alle moeite waard. We hebben allebei al best wat gezien en meegemaakt maar dit is toch wel echt een hoogtepuntje. Letterlijk zelfs soms ;-)
Tot in India...!
-
29 November 2011 - 05:31
Edwin & Remco:
Wat een avontuur....!
Zonder gids (op die ene brug na dan...), met drager (vanaf dag 4) ;-) ,die kou, goed eten en soms de laatste slaapplaats. Hoe deden de mensen die na jullie aankwamen dat dan? Hoe staat het met de knieën en de spierpijn?
Lekker bijkomen!
Xx E & R -
29 November 2011 - 05:41
Edwin & Remco:
Prachtig met dat water in die bergen! En toch wel fijn die wandelstokken, niet? Geen katachtigen of apen gezien zoals op het informatiebord? Frans-Jan begint steeds meer op een doorgewinterde bergbeklimmer te lijken! Misschien kan hij wat bijverdienen als drager? Hij kent nu de weg (denk ik)...
Xx E & R -
29 November 2011 - 07:37
Bien En Arie:
Schatjes!! wat een SUPER verhaal weer! en die fotos! geniaal!!!! Frans, je ziet er uit als Jim Morisson in zijn laatste dagen... wat een baard!!!
Geniet er van liefjes en we volgen jullie op de voet!
veel liefs van ons! xxxxxxx -
29 November 2011 - 07:51
Marco Van Leeuwen:
Schitterend, maar vermoeiende ervaring! Mooie foto's bij een prachtverhaal, heel veel plezier en succes de komende tijd! Geniet ervan!;-)) -
29 November 2011 - 08:22
Ilse:
Vol van jaloezie en met de nodige kippenvelmomenten heb ik jullie verhaal in één ruk uitgelezen. Geweldig! De foto's maken het verhaal compleet en ben erg benieuwd naar de rest van de foto's en filmmateriaal!!!
xxx -
29 November 2011 - 08:37
Bob :
non de knetters wat is het daar mooi !!!
Ben alweer benieuwd naar het volgende verslag .
groettuuuu bobke -
29 November 2011 - 08:51
Cris:
Hoi Tinus en San. Allereerst mijn complimenten voor de verslagen tot nu toe!!! Keileuk om te lezen en te kijken. Ben denk ik een beetje van slag door de aanblik van die kleiniggeitjes en het lieve gebaar van FJ alias d'n Tinus ( Jaaahhh en dan mij als bospony in oe telefoon zetten) om Sandra toch een beetje een sinterklaasgevoel te geven... en daarom aan de complimenteuze kant, stop er snel mee, getverderrie... ben denk ik toch een bietje hoogteziek van die mooie foto's van de himmelhighja... da was er al weer eentje... t moet nie gekker worre...Koekie en tokkie, veel liefs van de rivier en tot de volgende keer!!! -
29 November 2011 - 09:10
Linda Beckman Lapre:
Hoi Frans en Sandra. Wat een prachtig verhaal weer. Geweldige foto's ook. Welke camera is het geworden? Die wil ik ook! Geweldig verslag met sprekende beelden. Mooier kun je het voor de achterblijvers niet maken. Geniet ervan. En wat zien jullie er geweldig uit! Lieve groet, Linda -
29 November 2011 - 11:23
Mama Marlies:
Geweldig die foto s en het superlange reisverslag. Dat jullie alle stopplaatsen en hoogtes zo goed hebben bijgehouden!De uitzichten in de Himalaya zijn echt geweldig. Wat een mooie Nepalese muts heb je Sandra! Jullie zien er goed uit na al dat lekkere eten! Is daar geen koffie te koop? Hoe is t met de spierpijn? Veel liefs Mamaxx -
29 November 2011 - 12:12
Kooye:
Ook hier begint het bloed sneller te stromen door het lezen van jullie verslagen!!
Ik ga die bouwval van me toch maar te koop zetten denk k...
Wat een leven!
Blijf genieten! Doen wij dat ook! -
29 November 2011 - 17:26
Frits:
Ga mijn kiet niet verkopen maar ga wel met kooye mee....!
Ziet er goed uit, de foto waar frans niet op staat heb ik het dan over!
Nog een rood mutsje erbij en kan zo met de arreslee mee, top!!
Veel pleizer nog he
gr -
29 November 2011 - 20:10
Oom Hans:
"Namasté" San en Frans-Jan. "Ik buig inderdaad diep" voor jullie "skills" bij de gedane zware bergtocht. Het is nu duidelijk dat jullie avontuur én inspanning combineren in de ultieme ervaring van vrij zicht op de Himalaya bergtoppen. Wat een mooie foto's en dan zien wij het slechts via een beperkte invalshoek; géén 3D ! Mooie avonturen in India toegewenst. In afwachting van weer een mooie reportage van jullie. "Namasté" vanuit een bijna zomers Eindhoven. Zal ik de burgemeester een foto sturen met die mooie T-shirts, dan worden jullie vast ereburgers? OKay, "no worries mates"! -
29 November 2011 - 20:19
Westelbeerkes:
Kei leuk (en lang!) verslag, wat maken jullie veel mee zeg... zitten wij hier een bietje te koekeloere in d'n beerzen... maarre... letterlijke hoogtepuntjes?!?!?! En da met die baard??? Mhmmmm... ons mam heeft wel altijd gezegd: mannen met baarden, rijden als.....
Veel plezier in India! De kids wachten vol spanning op jullie kaartjes!!! Dikke knuffels van Janske en Ties en heel veel lieve groetjes van Geer en Goor -
30 November 2011 - 18:55
Antoinette:
Wow, hier kan ik dus niet komen met de trein.....fantastisch!
Goed idee die reisverslagen, leuk om jullie zo te volgen.
Tot het volgende verslag! -
01 December 2011 - 08:36
Marijn:
Knappe prestatie zeg, dat zal afzien zijn geweest. Aan de andere kant: 9 uur per dag de ambtenaar uithangen mag je ook niet onderschatten. Geniet van India! -
04 December 2011 - 14:37
Arend:
wat een vette foto's zeg. Helemaal jaloers. Maar Sandra, wie is die man met die baard die steeds naast je op de foto staat? -
05 December 2011 - 11:38
Pien:
Die plee lijkt erg veel op die van de Inca Trail alleen dan veul schoner! Mazzelaars!!! Ziet er supertof uit die foto's! Gaaf! Enjoy!
En ga vooral ook nog naar Peru en Bolivia is echt een aanrader! Vraag maar aan Helliemonder ;-)
Dikke zoen van men -
06 December 2011 - 10:25
Vief:
Wat een geweldig verhaal...Droom droom droom... -
23 December 2011 - 11:58
Fritsel:
Het vakantiegangers, waar blijven de nieuwe verhalen? In elk geval hele fijne feestdagen toegewenst samen vanuit het 10graden warme nederland.
Geniet ervan
gr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
